Προεδρικές εκλογές στην Κύπρο

Σε λίγους μήνες, το Φεβρουάριο του 2019, οι Κύπριοι αδελφοί μας, θα κληθούν να επιλέξουν το νέο πρόεδρο τους. Αν η προηγούμενη προεδρική εκλογή έγινε στη σκιά της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που οδήγησε, εν τέλει, στο πρωτοφανές, τουλάχιστον για τα δεδομένα ενός ευρωπαϊκού κράτους, «κούρεμα» τραπεζικών καταθέσεων και κάτω των 100.000, η προσεχής αναμέτρηση, θα έχει ως διακύβευμα, αυτή ταύτη την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως ανεξάρτητης και αυθύπαρκτης κρατικής οντότητας, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα όσα διαδραματίστηκαν στις πρόσφατες συνομιλίες του Κραν Μοντανά, απέδειξαν πόσο επίκαιρη είναι η παρακαταθήκη του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, στο ιστορικό, πια, διάγγελμα του, εναντίον του «Σχεδίου Ανάν»: «Παρέλαβα κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο, δε θα παραδώσω κοινότητα, υποτελή στην Τουρκία».

Η επιβεβαίωση αυτής της διαπίστωσης, του αξέχαστου ηγέτη, ήρθε από τα χείλη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, όταν, όχι μόνο επέμεινε στη διατήρηση των εγγυητικών και παρεμβατικών δικαιωμάτων της χώρας του, αλλά και διακήρυξε ανερυθρίαστα, ότι προτίθεται και να τα ασκήσει, όποτε και όταν το κρίνει σκόπιμο. Επιπλέον, ο κ. Τσαβούσογλου, υπεραμύνθηκε της διατήρησης των Τούρκων εποίκων, που μεταφέρθηκαν εκόντες άκοντες, από τα βάθη της Ανατολίας στα Κατεχόμενα, υποχρεώνοντας πολλούς γηγενείς Τουρκοκύπριους κατοίκους, να μεταναστεύσουν. Είναι προφανές, πως ένα τέτοιο πλαίσιο, όπως το διαμορφώνει η απόλυτη αδιαλλαξία της Άγκυρας, δεν αφήνει περιθώρια αποδοχής, ούτε από τις πιο συγκαταβατικές δυνάμεις, στο εσωτερικό της Μεγαλονήσου. Το ζητούμενο, όμως, ενόψει των προεδρικών εκλογών, είναι ποιος μπορεί, με πιο αυθεντικό τρόπο, να εκφράσει το πνεύμα αντίστασης και άρνησης των τετελεσμένων, αλλά και των «ευγενών υποδείξεων» του διεθνούς παράγοντα. Η μοίρα δε, εν προκειμένω, τα έφερε έτσι, ώστε να είναι ο γιος του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, πρόεδρος του ΔΗΚΟ και κοινός υποψήφιος των περισσότερων δυνάμεων του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Του χώρου, δηλαδή, που καλύπτουν τα κόμματα μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που εξ αρχής είχε επισημάνει την αδιαλλαξία της Άγκυρας, αλλά και την πλήρη επιβολή της επί της τουρκοκυπριακής κοινότητας και είχαν έγκαιρα αντιταχθεί σε βιαστικές υποχωρήσεις του σημερινού προέδρου, όπως στο θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας.

Είναι κρίμα, μόνο, που δεν έχει βρεθεί τρόπος, συμπόρευσης όλων αυτών των δημοκρατικών δυνάμεων του χώρου, με την ένταξη και του αγωνιστή Γιώργου Λιλλήκα στο ενιαίο μπλοκ.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ