Προτάσεις για την λειτουργία των επιχειρήσεων την επόμενη μέρα της κρίσης

Του Θρασύβουλου Μίαρη

Είναι ευρέως γνωστό ότι η Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια αντιμετώπισε μία ισχυρή οικονομική κρίση με ένα υψηλό χρέος, αποπληθωρισμό και μία μείωση του ΑΕΠ της γύρω στο 25%. Οι Έλληνες υπέφεραν μία ισχυρή οικονομική προσαρμογή η οποία επιδείνωσε την οικονομική δραστηριότητα, το εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική και οικονομική συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Το ελληνικό χρέος αποτελούσε το 118% του ΑΕΠ και θεωρήθηκε ως μη βιώσιμο. Εκείνη τη στιγμή, η Ελλάδα ζήτησε βοήθεια από τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Ύστερα περίπου από 300 δις ευρώ προγραμμάτων διάσωσης και ένα κούρεμα χρέους, το χρέος της Ελλάδας βρίσκεται ακόμα στο 180% του ΑΕΠ.

Αυτή η κατάσταση αντανακλά την σημαντική αδυναμία των  προγραμμάτων διάσωσης να αναγνωρίσουν τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού οικονομικού μοντέλου. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικοί πυλώνες του πρώτου μνημονίου δεν απευθύνθηκαν στην αναδιάρθρωση του χρέους και την πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης , έδωσαν έμφαση στη μείωση του δημόσιου κόστους και στην αύξηση των φορολογικών συντελεστών. 

Οι τελευταίοι εφαρμόστηκαν με οριζόντιο τρόπο σε όλο το φάσμα των οικονομικών παραγόντων στην Ελλάδα (από τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους μέχρι τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις).  

Ο φόρος του εταιρικού εισοδήματος στην Ελλάδα το 2017 έφερε στο εθνικό ταμείο περίπου 3.6 δις ευρώ και κάθε χρόνο μειώνεται. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα φορολογικά έσοδα της ελληνικής κυβέρνησης για την ίδια χρονιά ήταν περίπου 51 δις ευρώ. Άρα ο εταιρικός φόρος αντιπροσωπεύει ένα 7% των συνολικών φορολογικών εσόδων.  

Ένας μεγάλος αριθμός εταιρειών άφησαν την Ελλάδα, εξαιτίας των αντιπαραθέσεων για χαμηλότερα ποσοστά εταιρικού φόρου και σύμφωνα με υπολογισμούς, πάνω από 250,000 εταιρείες άφησαν την Ελλάδα για γειτονικές χώρες κατά την διάρκεια των τελευταίων 10 χρόνων.   

Πρώτα απ’ όλα αυτό θα βελτίωνε την διαφάνεια και την ελκυστικότητα της οικονομίας και θα είχε ως αποτέλεσμα τον επαναπατρισμό των ελληνικών εταιρειών από το εξωτερικό πίσω στην Ελλάδα.

Δεύτερον, η νέα γενιά των Ελλήνων επαγγελματιών παρέμεινε υψηλής ειδίκευσης και σε αρκετές περιπτώσεις επέδειξε δημιουργική σκέψη κατά την διάρκεια της κρίσης. Δίνοντας κίνητρα στους ανθρώπους να δημιουργήσουν την δική τους επιχείρηση, να πάρουν το ρίσκο να βάλουν τις ιδέες τους και τις αρμοδιότητες τους σε μία δουλειά κάθε είδους (από ένα απλό εστιατόριο μέχρι μία πιο εξελιγμένη εταιρεία πληροφορικής ή άλλων επιστημονικών εργασιών και εταιρείες ) είναι ο πυρήνας των προτάσεών μου καθώς θα δώσει κίνητρο για επιχειρηματικότητα και θα δημιουργήσει τον απαραίτητο δυναμισμό στην ελληνική οικονομία.  

Με το να θέσουμε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο με το απαραίτητο νομικό και ρυθμιστικό πλαίσιο, είναι δυνατό να προβλέψουμε τις ειδικές διατάξεις για την ασυλία εταιρικού φόρου για τις εταιρείες οι οποίες επιλέγουν να μετεγκατασταθούν στην Ελλάδα για μεγάλες χρονικές περιόδους όπως 20 χρόνια. Αυτό το νομικό πλαίσιο θα προστατεύσει επίσης τις υπάρχουσες εταιρείες στην Ελλάδα, από κάθε αλλαγή στην νομοθεσία στο μέλλον.  

– δωρεάν ίντερνετ για όλους τους .

– να παραταθεί τουλάχιστον για δυο μήνες η κατάθεση της περιοδικής δήλωσης ΦΠΑ για όλους.

(Λογιστές δεν είναι δυνατόν στις παρούσες συνθήκες ούτε τα χαρτιά να πάρουμε από τις επιχειρήσεις που οι περισσότερες είναι κλειστές- ούτε τα βιβλία να περάσουμε…)

– Ένα πρόγραμμα επενδύσεων ύψους 300 δισ., που θα προσελκύσει κυρίως μακροχρόνια ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια εγχώρια και ξένα για την επόμενη τετραετία, ώστε να αναπληρωθεί ο κατεστραμμένος παραγωγικός ιστός. 

– Τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής για το ιδιωτικό χρέος. Με έναν νέο χάρτη για τη δραστική αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων, ώστε οι τράπεζες να μπορούν να ανταποκριθούν στον αναπτυξιακό τους ρόλο.

– Ένα σχέδιο για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου.

– Έναν συμφωνημένο χάρτη μακροχρόνιας σταθερότητας και μεταρρυθμίσεων για την Παιδεία, που θα ξεκινά από τον βρεφικό σταθμό για να καταλήξει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και στην έρευνα και όχι αντίστροφα. Στο κέντρο του χάρτη θα βρίσκονται οι προκλήσεις του νέου παγκόσμιου περιβάλλοντος που δεν περιορίζεται στα πτυχία, αλλά απαιτεί δεξιότητες, φαντασία, δημιουργικότητα και συνεργασία.

– Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα κατοχυρώνει βασικά κοινωνικά δικαιώματα και θα ανακουφίζει όλους όσοι έχουν χτυπηθεί από την κρίση.

– Ανάπτυξη που θα δημιουργήσει πόρους για να ενισχυθούν οι πολιτικές στην Παιδεία, την Υγεία και την κοινωνική πρόνοια. Η στήριξη από την κρίση αλλά και εκείνων που υπέστησαν τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης να αποτελέσει προτεραιότητα.

– Σε ό,τι αφορά την κοινωνική πολιτική και το ασφαλιστικό  χρειάζεται επειγόντως ένα νέο αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας των πολιτών, με κυρίαρχο τον ρόλο του Δημοσίου με συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα.

– Άμεση αξιοποίηση και αποδέσμευση κονδυλίων ΕΣΠΑ 2014-2020 χωρίς γραφειοκρατεία. Συμπλήρωση και αναβάθμιση προγραμμάτων «Εργαλειοθήκη Επιχειρηματικότητας: Εμπόριο – Εστίαση – Εκπαίδευση» Ενίσχυση μικρών και πολύ μικρών καινοτόμων επιχειρήσεων.

– Μείωση εταιρικού φόρου