Πρόλαβαν οι Συνταγματάρχες

Πρόλαβαν οι Συνταγματάρχες

Οπως αναπτύξαμε στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου, οι δυνάμεις που συνιστούσαν την εξωθεσμική, πραγματική όμως «δομή δύναμης», σύμφωνα με τη διατύπωση του Ανδρέα Παπανδρέου, προωθούσαν τη δική τους εκτροπή, στους πρώτους μήνες του 1967, προκειμένου να αποτρέψουν το διαφαινόμενο εκλογικό θρίαμβο της Ένωσης Κέντρου.

Η ύστατη προσπάθεια του Γεωργίου Παπανδρέου, να αποτρέψει αυτό που έβλεπε να έρχεται, μέσα από το περίφημο «Μνημόνιο», με τον τότε βασιλιά και τον αρχηγό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο, αποδείχθηκε εις μάτην. Στο παιχνίδι άλλωστε είχαν μπει οι Συνταγματάρχες, που είχαν συγκροτήσει τη δική τους οργάνωση –από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50– την ΕΕΝΑ, ως τρόπον τινά διάδοχο ή ως υποκατάστατο του ΙΔΕΑ, που εξέφραζε –ή επιδίωκε να εκφράσει– το σύνολο των αξιωματικών, με αναφορά στην παραδοσιακή ιεραρχία και που, ουσιαστικά, είχε διαλυθεί, μετά την αποτυχημένη απόπειρα κινήματος (ένα είδος προνουτσιαμέντο) του 1951. Η ομάδα αυτή, είχε καταφέρει να αποκοιμίσει την παραδοσιακή ιεραρχία του Στρατεύματος, πείθοντας τους ότι αυτοί, οι μεσαίας βαθμίδας αξιωματικοί, λειτουργούσαν ως ο «εκτελεστικός βραχίονας» της φυσικής ηγεσίας και του εξωθεσμικού υπερκράτους, που εκφραζόταν κυρίως από το Παλάτι. Στην πραγματικότητα, όμως, όχι μόνο είχαν αυτονομηθεί, αλλά είχαν καταφέρει να προσεταιριστούν και ανώτατους αξιωματικούς, από το «πάνω ράφι», όπως τον τότε διοικητή του Γ’ Σώματος, Γεώργιο Ζωιτάκη, που, στη διάρκεια της δικτατορίας, ανταμείφθηκε με τη θέση του «αντιβασιλέα». Είχαν καταφέρει, μάλιστα, να έχουν «εσωτερική πληροφόρηση» από τις συσκέψεις και τις διεργασίες, που γίνονταν, στο επίπεδο της φυσικής ηγεσίας του Στρατεύματος, αλλά και εκπροσώπων του Παλατιού, ακόμη και προσώπων χωρίς κανένα επίσημο ρόλο, όπως ο υπουργός Ασφαλείας του Μεταξά, ο διαβόητος Κωνσταντίνος Μανιαδάκης. Έτσι πρόλαβαν τους στρατηγούς, όχι μόνο γιατί γνώριζαν τις κινήσεις των φυσικών τους προϊσταμένων, αλλά και γιατί διέθεταν συνωμοτικές ικανότητες, άμετρη φιλοδοξία, αλλά και αυξημένη διάθεση για ρίσκο. Στοιχεία που έλειπαν παντελώς από την τότε φυσική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων που, κατά κακή τύχη ή γιατί το μόνο κριτήριο επιλογής ήταν η τυφλή αφοσίωση στο Στέμμα και το κατεστημένο, αποτελούνταν από ό,τι χειρότερο –από κάθε άποψη– μπορούσε να υπάρξει. Χαρακτηριστική περίπτωση και μοιραίο πρόσωπο, ο ίδιος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ  Γρηγόριος Σπαντιδάκης, που, την ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος βρισκόταν σε φιλικό σπίτι και έπαιζε χαρτιά αλλά αντί, έστω και εκείνη την ύστατη ώρα, να πράξει το καθήκον του, προσχώρησε ανενδοίαστα στους υφιστάμενους του πραξικοπηματίες, προσφέροντας τους τη νομιμοποιητική βάση που τους έλειπε για την επικράτηση της στασιαστικής τους κίνησης, δηλαδή την επίκληση της εφαρμογής του «σχεδίου Προμηθεύς», που ήταν σχέδιο της δημοκρατικής Πολιτείας, αλλά αφορούσε την τυχόν εκδήλωση κομμουνιστικής απειλής, που, φυσικά, δεν υπήρχε. Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος, αφού ανταμείφθηκε με τη θέση του «υπουργού Εθνικής Άμυνας», στη συνέχεια εξαφανίστηκε μετά το αποτυχημένο, οπερετικό βασιλικό αντικίνημα, αφού όμως πρόλαβε να κάνει και εθνική ζημιά, με τη συμμετοχή του στην περίφημη «συνάντηση της Κεσάνης», μεταξύ κυβερνητικών αντιπροσωπειών Ελλάδας και Τουρκίας, όπου ικανοποιήθηκαν όλες οι αξιώσεις της Άγκυρας, με κυριότερη την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο που είχε στείλει, υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου. Αυτό το πολύπλοκο πλέγμα παραγόντων, μοιραίων για τη δημοκρατία, αποτέλεσε τη μήτρα της Ακροδεξιάς.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/348126-Prolaban-oi-Syntagmatarches ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...