Στον «αέρα» η Συμφωνία

Είναι προφανές ότι το «διαζύγιο» του πρώην υπουργού Εξωτερικών με την κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά «βελούδινο» ήταν.

Σε όσους ισχυρίζονται, με «διδακτικό» ύφος μάλιστα, το αντίθετο, υπενθυμίζουμε πως, αν μη τι άλλο, ήταν ο ίδιος ο παραιτηθείς υπουργός, που φρόντισε να προσδώσει κλίμα σύγκρουσης, όχι μόνο με τους υπαινικτικούς στίχους, που επικαλέστηκε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αμφισβητείται η ηθική του υπόσταση, αλλά και με την, ιδιαίτερου συμβολισμού, κίνηση του, να επισκεφθεί και να καταστήσει κοινωνό των προθέσεων, αλλά και των λόγων που τον ώθησαν στην υποβολή παραίτησης, τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αλλά και από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου, τόσο η προηγηθείσα δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, όσο και η απ` ευθείας αποδοχή της παραίτησης, από τον πρωθυπουργό, είναι αρκούντως σαφή, για να μην τα κατανοούν οι «δάσκαλοι» του επαγγέλματος.

Στο βάθος αυτής της σύγκρουσης-διότι περί αυτού πρόκειται-κρύβονται, ας μη γελιόμαστε, τα αρνητικά δείγματα γραφής, που έρχονται από το γειτονικό μας κράτος, σχετικά με την προώθηση της περίφημης «Συμφωνίας των Πρεσπών», ως προς το, πιο καθοριστικό άλλωστε, σκέλος των δικών του, αναληφθεισών υποχρεώσεων.

Είναι προφανές πως μετά την αρνητική έκβαση του δημοψηφίσματος, η συμφωνία «είναι στον αέρα» κι αυτό εξηγεί τη νευρικότητα και την ένταση των αντιδράσεων, ιδιαίτερα από την Ουάσιγκτον, αλλά και την εκπόνηση  εναλλακτικών σχεδίων, που, ας μην αστειευόμαστε, δεν αποτελούν «ευρεσιτεχνία» του υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Όπως είχαμε έγκαιρα προβλέψει, η αμετροεπής συμπεριφορά και οι υπερβολικές πιέσεις, προς την πλευρά του γειτονικού κράτους, φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα, κάτι που δεν εννοούν, ακόμη, να καταλάβουν, κάποιοι Δυτικοί αξιωματούχοι. 

Έτσι οδηγούμαστε στο διαφαινόμενο, τουλάχιστον ως τη στιγμή που γράφονταν το παρόν κείμενο, αδιέξοδο. Εδώ δε που έφτασαν τα πράγματα, με τους προαναφερθέντες ατυχείς χειρισμούς, Δυτικών παραγόντων, ακόμη και αν, παρ` ελπίδα, βρεθεί ο υπολειπόμενος αριθμός βουλευτών, για τη συγκέντρωση του μαγικού αριθμού «80», προκειμένου να ξεκινήσει-διότι εκεί βρισκόμαστε- η διαδικασία Συνταγματικών αλλαγών, το τοπίο θα παραμείνει θολό: Πρώτον, διότι υπάρχει και η δεύτερη φάση, της  κοινοβουλευτικής διαδικασίας.

Δεύτερον, διότι το κλίμα καχυποψίας, για την πιθανή μεταστροφή των συγκεκριμένων βουλευτών, κόντρα μάλιστα στη λαϊκή βούληση, μάλλον θα «ρίξει νερό στο μύλο» των εθνικιστικών και αλυτρωτικών τάσεων.

 ΛΕΥΤ.  ΚΑΝΑΣ