Τα Κίτρινα Γιλέκα Έστειλαν το Μήνυμα Στους Ευρωπαϊκούς Λαούς

Χρήστος Η. Χαλαζιάς

Οι Γάλλοι πολίτες μετά από ένα διάλειμμα από το 1968, άρχισαν και πάλι   από τη δεκαετία του ’90  τις κινητοποιήσεις τους, πάντα με ένα συμβολισμό, όπως το 2012 το «περιστέρι», το 2013 τα «κόκκινα σκουφάκια», και τώρα τα «κίτρινα γιλέκα» κατά των πολιτικών λιτότητας και «μεταρρυθμίσεων», της αποβιομηχάνισης, για την ανεργία, για την αύξηση των φόρων. Βλέποντας την εξάρτηση  των πολιτικών με τα οικονομικά συμφέροντα, τις τραπεζικές πιέσεις, την εφαρμογή  νεοφιλελεύθερων πολιτικών όπως αυτές του Νικολά  Σαρκοζί και το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο επί προεδρίας Ολάντ.

Ο Μακρόν, χωρίς κόμμα και πολιτικό ιδεολογικό πρόγραμμα, αλλά αντισυστημικός μεταρρυθμιστής για τα συμφέροντα, για τη μεσαία τάξη της Γαλλίας, τελικά έκανε αλλαγές υπέρ της Ελίτ και με αυτή τη συνθηματολογία κέρδισε τις εκλογές απέναντι στην Λε Πεν του  γαλλικού νεοναζιστικού κόμματος «Εθνικό Μέτωπο».

Αρκετοί αρθρογράφοι, αναλυτές δημοσιογράφοι και ορισμένοι «διανοούμενοι», περιορίσθηκαν στο διάλογο το πώς να σταματήσεις αυτή την εξέγερση και όχι το πώς να λυθούν τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η μεσαία τάξη. Σε όλες τις παρουσιάσεις τους και στα κείμενα τους τονίζονται ότι αυτό δεν είναι εξέγερση αλλά μια αντίδραση συγκεκριμένων ατόμων με μυαλά οπισθοδρομικά και χαμηλού επιπέδου, που δεν μπορούν να κατανοήσουν το μακρόπνοο πρόγραμμα του Μακρόν για τη μελλοντική Γαλλία, απλά θέλουν να λυθούν τα καθημερινά προβλήματα τους τώρα και οι μεταρρυθμίσεις να γίνουν αργότερα.

Πριν προχωρήσουμε στο τι είναι τα κίτρινα γιλέκα, ας θυμηθούμε το τι είναι «εξέγερση»: Ο Αλμπέρ Καμύ  πριν από πολλά χρόνια (Μάιος ’68) είχε διατυπώσει ότι: «εξεγείρομαι, άρα υπάρχω». Ο εξεγερμένος άνθρωπος εκφράζει την ψυχή του, την σκέψη του, τα προβλήματα του και διεκδικεί, ως άνθρωπος – πολίτης, το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια. Το πνεύμα της εξέγερσης λειτουργεί για όλους τους ανθρώπους, να προβάλει τα αιτήματα του στην κοινή γνώμη.

Η δράση είναι πρώτα απ’ όλα μια δημιουργική πράξη, μια πράξη για την κίνηση των δυνάμεων όλων αυτών των καταπιεσμένων ανθρώπων, που το κράτος υποβαθμίζει, και θέλουν να συμμετέχουν στη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας και όχι να απαξιώνονται από τις πολιτικές ελίτ. Έτσι γεννιούνται οι τολμηρές πράξεις που τροφοδοτούν το πνεύμα της εξέγερσης και ανοίγουν το δρόμο για την προβολή των αιτημάτων χωρίς κομματικές – πολιτικές ταμπέλες.

Αυτό κάνουν και οι ομάδες των κίτρινων γιλέκων.

Ξεκίνησαν αυθόρμητα από τη μεσαία τάξη της Βόρειας Γαλλίας (Βρετάνη) και την ονόμασαν «διαμαρτυρία του Σαββάτου» αντιδρώντας κατά της αύξησης των φόρων στο πετρέλαιο και το ρεύμα, και μεταδόθηκε σε όλη τη Γαλλία και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία, Δανία, Βρυξέλλες).

Το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο με τους συνοδοιπόρους, δημοσιογράφους και «διανοούμενους» βιάστηκαν να τους χαρακτηρίσουν  λαϊκιστές και, το χειρότερο, ότι υποκινούνται από τη Λε Πεν, αποφεύγοντας να αναφέρουν ότι σε αυτή την εξέγερση συμμετείχαν πολλοί εργαζόμενοι, ακόμη και μαθητές που έκαναν καταλήψεις σε πάνω από 200 λύκεια και το όργανο των μαθητών έβγαλε ανακοίνωση ότι είναι ενάντια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και κάνουν κοινωνική διαμαρτυρία στηρίζοντας την κίνηση των κίτρινων γιλέκων, οι τραυματιοφορείς και οι οδηγοί των ασθενοφόρων όταν περνούσαν μπροστά από το Κοινοβούλιο, κορνάροντας συνθηματικά.

Η κυβέρνηση Μακρόν δεν έχει κατανοήσει ότι η πολιτική της  είναι αποκομμένη από τους πολίτες. Δεν βλέπουν ότι το 70% των πολιτών είναι υπέρ των κίτρινων γιλέκων και το 90% κατά της κυβέρνησης, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.

Στην Ευρώπη κάθε μέρα που περνά η οικονομική-κοινωνική κρίση βαθαίνει και όσο η Γερμανία θα έχει το ρόλο του χωροφύλακα για την τήρηση του Συμφώνου της Σταθερότητας που περιορίζει  την οικονομική ανεξαρτησία, την ελευθερία, την ανάπτυξη, τον περιορισμό του κράτους πρόνοιας και προωθεί την ιδιωτικοποίηση παραγωγικών βιομηχανιών κ.α.

Αν οι πολιτικοί δεν κατανοήσουν ότι αυτή η πολιτική είναι άρρωστη και πρέπει να της δοθεί η κατάλληλη φαρμακευτική συνταγή με ίσες δόσεις προς όλους τους λαούς σύντομα ο ασθενής θα εγκαταλείψει το μάταιο όραμα μιας Ενωμένης Ευρώπης.

Μπορεί ο Μακρόν να «υποχώρησε» στα αιτήματα των κίτρινων γιλέκων, αλλά δε μπορεί να βάλει τέλος στις εξεγέρσεις των Γάλλων αν δεν σταματήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεν επαναφέρει στην κανονικότητα τη χώρα.