Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα οδεύει προς το τέλος της με αποκορύφωμα την τελευταία εβδομάδα, που ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα, όχι γιατί διαφέρει σε μέγεθος ή σε διάρκεια από τις άλλες εβδομάδες του χρόνου, αλλά λόγω των Παθών που βίωσε ο Ιησούς Χριστός.
Την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα η εκκλησία μας έχει ορίσει να εορτάζουμε τη μνήμη του Οσίου Ιωσήφ του Παγκάλου. Τον Ιωσήφ τον «Πάγκαλο», που ήταν γιός του Πατριάρχη Ιακώβ, τον συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη. Η ζωή του ήταν παρόμοια με τη ζωή του Χριστού. Την Μεγάλη Δευτέρα επίσης, εκτός από την ιστορία του Ιωσήφ του «Παγκάλου», έχουμε και το περιστατικό που διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη για την συκιά που καταράστηκε ο Χριστός.
Το γεγονός αυτό το διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Αποστόλου Ματθαίου κεφ.21, στιχ. 19 «καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ». Δηλαδή: «Και καθώς είδε μία συκιά, παραπλεύρως στον δρόμο, πλησίασε εις αυτήν και δεν βρήκε τίποτε, παρά μόνον φύλλα και λέγει εις αυτήν· “ποτέ πλέον από σε να μη γίνει καρπός στον αιώνα”.
Και αμέσως ξεράθηκε η συκιά. (Τούτο δε έκαμε ο Κύριος, δια να συμβολίσει την καταδίκη, που περίμενε τους γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι είχαν την εξωτερική εμφάνιση της ευσεβείας, όχι όμως την δύναμιν και την αρετή αυτής).–
