Στη Ναύπακτο την δεκαετία του ’50, υπήρξε ένα ενδιαφέρον, ανάλογο με τις υπόλοιπες αναπτυσσόμενες τουριστικές περιοχές. Η ιδιαιτερότητα της Ναυπάκτου ήταν, ότι έγιναν μικρές τουριστικές μονάδες, σε αντικατάσταση των πανδοχείων που εξυπηρετούσαν τους ταξιδιώτες. Τα ξενοδοχεία αυτά, δημιούργησαν και το μοντέλο του τουρίστα που επισκεπτόταν την περιοχή.
Προσεγγίζοντας το τρίπτυχο Πολιτισμός- Ήλιος- Θάλασσα, οι εικόνες της Σαντορίνης και άλλων δημοφιλών προορισμών, αποτελούν πρότυπο για κάθε περιοχή που επιζητά νέες αναπτυξιακές κατευθύνσεις. Σ’ αυτούς τους προορισμούς βέβαια έχουν δημιουργηθεί διαφορετικού τύπου υποδομές (μεγάλες μονάδες, στοχευμένες αγορές, κρατική διαφήμιση, μαζική μετακίνηση, παράλληλες δραστηριότητες και ενδιαφέροντα, ελκυστικά πακέτα), που αγγίζουν και το ενδιαφέρον των επαγγελματιών του τουρισμού (tour operators). Οι διακινητές των ομάδων επισκεπτών, συμμετέχουν και στα κέρδη κάθε επιχείρησης, αλλά όχι όμως στις ζημίες, τα δάνεια, τις ανακαινίσεις, τα λειτουργικά έξοδα κλπ. Οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις της περιοχής μας, δεν αφήνουν περιθώρια κέρδους γι αυτούς.
Οι καιροί αλλάζουν γρήγορα και δημιουργούνται νέες ανάγκες.
Για να διευρυνθεί το τουριστικό ρεύμα, πρέπει να τεθούν βάσεις για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, με θερμαινόμενες πισίνες, δραστηριότητες, τοπικά πρωινά και γεύματα, κρουαζιέρες και επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, αναβάθμιση των υπηρεσιών κλπ.
Δυστυχώς, υπάρχουν σοβαρά αντικίνητρα, όπως η φορολογική αστάθεια, η πολεοδομική -αδειοδοτική γραφειοκρατία, οι χρήσεις γης, ο ασαφής επενδυτικός νόμος και η έλλειψη δανειοδοτήσεων.
Αλλά για να ξεκινήσει η συζήτηση, είναι απαραίτητη μια συμφωνία για μια Ενιαία Τουριστική Πολιτική στην περιοχή μας. Ένα σχέδιο δράσης με γνώμονα τη σύζευξη πολιτισμού και τουρισμού, το πολιτιστικό απόθεμα (και γευστικό), τις συνεργασίες επαγγελματιών, τις σχέσεις με γείτονες και ανταγωνιστές, τον υπολογισμό κάθε δράσης σαν κλάσμα, με αριθμητή τις κινήσεις που απαιτούνται και παρονομαστή τα χρήματα που δαπανώνται.
Δεν μπορεί ο κάθε αντιδήμαρχος, να αυτοαναγορεύεται σε ειδήμονα, ακροβατώντας μεταξύ διαχείρισης των πενιχρών αποθεμάτων του Δήμου και των προσωπικών του φιλοδοξιών. Κάθε φορά τα εξαγγελλόμενα αναπτυξιακά σχέδια και οι περίφημες «μελέτες», είναι γνωστό τοις πάσι ότι στοχεύουν, πρώτα τις τσέπες ορισμένων και μετά τους αδαείς ψηφοφόρους
- Ο Γιάννης Ράπτης ήταν φαρμακοποιός και πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού του δήμου Ναυπακτίας
