Περισσότερο συμβολική (κοντά στα 7 δισ. ευρώ), παρά ουσιαστική, θα είναι η συμμετοχή του Ταμείου στη χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος. Ο κορμός της χρηματοδότησης, έρχεται και θα συνεχίσει να έρχεται από την Ευρώπη και όχι από την Ουάσινγκτον.
Η συμμετοχή του, θεωρείται απαραίτητη από τους πολιτικούς, όπως ο κ. Σόιμπλε, για την πολιτική στήριξη ενόψει εκλογών και την τήρηση της δέσμευσης που είχαν δώσει με την Άνγκελα Μέρκελ, στην Γερμανική βουλή, για να ψηφίσουν το 3ο μνημόνιο.
Από τους άλλους θεσμούς, θέλουν την συμμετοχή του Ταμείου, για να κρατήσει το μερίδιο ευθύνης που έχει για την επιτυχία του προγράμματος και να μην σηκώσουν μόνοι το βάρος, αν δεν βγει τελικά το πρόγραμμα.
Μάλιστα, ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έχει ξεκαθαρίσει ότι δίχως ΔΝΤ, δεν μπορεί να περάσει καμία συμφωνία από την Μπούντεσταγκ. Από την άλλη, μπορεί ο κ. Σόιμπλε να θέλει το Ταμείο, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πράξει τις απαιτήσεις του.
Το ΔΝΤ ζητάει από την μία να συγκεκριμενοποιηθούν, από τώρα όλα τα μέτρα για το χρέος και να χαλαρώσουν οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων, που θεωρούνται μη ρεαλιστικοί για την ελληνική Οικονομία.
Ειδικά για το πρώτο, είναι ένα «χάπι» που θα δυσκολευτούν να καταπιούν οι Γερμανοί. Με τις εκλογές του 2017, να βρίσκονται στην «γωνία», κανείς δεν θέλει να συνδεθεί με νέα ελάφρυνση προς την Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η εκτίμηση από τις Βρυξέλλες, ότι αν τα πρώτα μέτρα, είναι αρκετά ισχυρά και το Eurogroup δεσμευτεί ότι οι υποχρεώσεις της Ελλάδας προς τους δανειστές θα κρατηθούν κάτω από το 15% του ΑΕΠ, τότε αυτό θα είναι αρκετό για πειστεί το Συμβούλιο του ΔΝΤ.
Πηγή:
