Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Αν δε συμμορφωθούμε με ό,τι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ορίζει ως κανόνες, τότε ο δρόμος για το GREXIT, θ’ ανοίξει και πάλι, προκειμένου ν’ αποτραπεί η διάλυση της Ευρωζώνης. Όλως τυχαίως δε, ο πρώην αντιπρόεδρος θυμήθηκε να μας πει «ανατριχιαστικές» λεπτομέρειες, για το τι περιελάμβανε το σχέδιο, που του παρουσίασε ο κ. Σόιμπλε.
Τώρα, για την πληρότητα του ρεπορτάζ, μπορεί, σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες το μήνυμα να απευθύνεται και προς κάποιους άλλους, βλέπε Ιταλία, ώστε ν’ αποτραπούν εξελίξεις, που μπορεί να οδηγούσαν την Ιταλία εκτός Ευρωζώνης. Όσο για την προσήλωση στους κανόνες, είναι εύστοχη η απάντηση του διάσημου Αμερικανού οικονομολόγου, καθηγητή Τζόζεφ Στίγκλιτς, ότι εν ονόματι των κανόνων, έχουν γίνει εγκλήματα. Η παραπομπή στο Μεσοπόλεμο και τη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», είναι κάτι παραπάνω από υπαινικτική. Άλλωστε, στη συμπεριφορά των σημερινών ηγετών της Ευρώπης -του Βερολίνου πρωτίστως- μπορεί κανείς να δει τη μετενσάρκωση του Χίντεμπουργκ, του φον Πάπεν και του Σλάγιερ, των γκρίζων φυσιογνωμιών εκείνης της περιόδου, που η ανεπάρκεια, οι αυταπάτες, προπάντων όμως οι δογματικές εμμονές, απόρροια μιας αυταρχικής-υπερσυντηρητικής νοοτροπίας, παρέδωσαν την Γερμανία και την ανθρωπότητα, στα εγκληματικά σχέδια του Χίτλερ και των πραιτωριανών του. Με την αναγωγή στα σκοτεινά βάθη της Ιστορίας, ο κ. Στίγκλιτς, όπως και κάθε εχέφρων άνθρωπος, επιχειρεί να υποδείξει το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, οι κανόνες, που επικαλείται ο κ. Σόιμπλε, δεν είναι «ιερά κείμενα», ανεπίδεκτα αλλαγής, αλλά μέθοδοι οργάνωσης, που υπόκεινται σε τροποποιήσεις και αλλαγές, όταν διαπιστώνεται η αδυναμία ή η ατέλειά τους. Τα αυτονόητα, όμως, δεν ισχύουν για τους «άξιους απογόνους» των «μοιραίων της Βαϊμάρης», που, απλώς, προσποιούνται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και αντί, για την επιβεβλημένη αλλαγή των κανόνων- ώστε να καταστούν λειτουργικοί και εφαρμόσιμοι απ’ όλους- προκρίνουν τη σιωπηλή και επιλεκτική παραβίασή τους!
Αυτό το «θέατρο του παραλόγου» ζούμε από την αρχή της διαδικασίας νομισματικής ενοποίησης, όταν τα αρχικά, άκαμπτα κριτήρια, για τα όρια του ελλείμματος και του χρέους, μετατράπηκαν, τουλάχιστον ως προς το δεύτερο, σε απλή τάση μείωσης. Μέχρι πρόσφατα, που το «αυστηρό» ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ, έκανε τα «στραβά μάτια», στην παραβίαση των όρων του Δημοσιονομικού Συμφώνου, από την Ιταλία, την Γαλλία, αλλά και Πορτογαλία. Δεν είναι μόνο κυνικοί, αλλά και υποκριτές…
Πηγή:
