Μη νομίζετε ότι διαβάζετε σημερινό ρεπορτάζ, το συγκεκριμένο γράφτηκε το Σεπτέμβριο του 2011 και υπουργός ήταν ο Ευ. Βενιζέλος. Αν ψάξουμε το αρχείο μας από το 2009 και μετά θα δούμε πολλές δραματικές εκκλήσεις, δραματικές προειδοποιήσεις ότι η Ελλάδα καταστρέφεται, πνίγεται, δεν έχει οξυγόνο και άλλα τέτοια γλαφυρά για την κατάσταση που βρισκόμαστε, σημειώνει το antinews.gr.
Μας είπε λοιπόν ο υπουργός της τρικομματικής κυβέρνησης που δημιουργήθηκε -για να μην το ξεχνάμε- για να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, ότι αν καθυστερήσει η δόση θα πεθάνουμε από ασφυξία, συνεπώς να σκύψουμε το κεφάλι, να πούμε σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω και να αποδεχθούμε μέτρα που δεν προβλέπει το Μνημόνιο, όπως τα εργασιακά.
Είπε ο υπουργός ότι πρέπει να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις της Ελλάδας έναντι των δανειστών προτού μπει η Ισπανία στο μηχανισμό και πάρει αυτή τα λεφτά που διεκδικούμε εμείς.
Πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για ατόπημα, όμοιο με αυτό που κατακρίναμε όταν υπουργοί ήταν ο κ. Παπακωνσταντίνου, μετά ο Βενιζέλος, ο Σαχινίδης και λοιπά. Τότε λέγαμε ότι δεν μπορεί να εκβιάζεται ο ελληνικός λαός να αποδεχθεί τόσο σκληρά μέτρα. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος έσκυψε το κεφάλι, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, φτώχυνε όσο δεν παίρνει και δέχθηκε τα μέτρα πιστεύοντας ότι είναι τα τελευταία.
Έρχεται, λοιπόν τώρα ένας ακόμη υπουργός Οικονομικών, με τα ίδια λόγια, τις ίδιες κλισέ ατάκες για να αγχώσει τον ελληνικό λαό και τους βουλευτές ώστε να ψηφιστούν τα μέτρα γιατί πάλι θα είναι τα τελευταία.
Μία από τα ίδια, επομένως. Αν ήταν να είμαστε στο ίδιο έργο θεατές γιατί να μην κρατούσαμε τους ίδιους; Ας είχαμε τον Παπακωνσταντίνου υπουργό Οικονομικών να του τα χώναμε και ευκολότερα. Δε μπορεί κάθε φορά που εκκρεμεί μια δόση να γινόμαστε μάρτυρες ενός ωμού εκβιασμού.
Άλλωστε, αν ρωτήσει ο κ. Στουρνάρας τον κόσμο, δε χρειάζονται άλλα μέτρα, πάσχει ήδη από ασφυξία, πολλοί έχουν πεθάνει, άλλοι αυτοκτονούν κι οι πιο τυχεροί φεύγουν από την Ελλάδα. Αν η κυβέρνηση αποδεχθεί τις παράλογες απαιτήσεις και στα εργασιακά, η χώρα πέθανε. Τετέλεσται. Δε χρειάζεται να μας μπλοκάρουν τη δόση για να πάθουμε ασφυξία.
Στο κάτω – κάτω, το έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές, μια ακόμη δε βλάπτει: Καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.
