Η εικόνα του Κυρίου σε κάθε άνθρωπο είναι ικανή αιτία –και με το παραπάνω- για να αγαπάμε αυτό τον άνθρωπο, και ο Κύριος στέκει περιμένοντας να σηκώσει πάνω Του τις αμαρτίες των εχθρών μας.
Αποτελεί συνεπώς απόρριψητης αλήθειας της χάριτος το να κρατάμε κακία στον εχθρό μας. Αυτά τα πράγματα μόνο αληθινά μπορεί να είναι. Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ξεχνάμε ότι πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας, όχι για να εκπληρώσουμε κάποιο πρότυπο ενάρετης συμπεριφοράς, αλλά επειδή τους αγαπά ο Θεός, ο Πατέρας τους…
Η αγάπη είναι ιερή επειδή είναι σαν τη θεία χάρη –η αξία του αντικειμένου της δεν είναι ποτέ αυτό που μετράει… Η χάρις είναι η τεράστια δωρεά. Έτσι το να συγχωρεθείς αποτελεί το ήμισυ της δωρεάς. Το άλλο μισό είναι ότι μπορούμε κι εμείς να συγχωρήσουμε, και επομένως μπορούμε να νιώσουμε το θέλημα του Θεού να επενεργεί μέσα από εμάς, πράγμα που αποτελεί και τη μεγαλειώδη αποκατάσταση του καθενός μας εις εαυτόν.
