Η 22η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων σταθμίζοντας με συναίσθηση ευθύνης τη σοβαρότητα των βλαβών, που έχει προκαλέσει το ριζικό σύστημα των δέντρων του φάρου στον ανατολικό λιμενοβραχίονα του θαλάσσιου τείχους, προχώρησε στην κοπή τους, πλην ενός πεύκου, του οποίου η απομάκρυνση θα πραγματοποιηθεί αργότερα. Η κοπή των δέντρων έγινε σε συνεργασία με τον Δήμο Ναυπακτίας, στα πλαίσια των αναστηλωτικών εργασιών του παραθαλάσσιου τείχους, οι οποίες λαμβάνουν χώρα από τις αρχές του 2014 και θα ολοκληρωθούν στα τέλη του 2015. Το κάστρο της Ναυπάκτου, αναπόσπαστο τμήμα του οποίου αποτελεί και το θαλάσσιο τείχος είναι κηρυγμένο μνημείο σύμφωνα με τα ΒΔ 15/2/1922 (ΦΕΚ 28/Α/26-2-1922), ΒΔ 24/9/1937 (ΦΕΚ 401/Α/14-10-1937) και ΦΕΚ 99/ΤΑΑΠΘ/24-5-2011. Κατά συνέπεια η προστασία του από τον Αρχαιολογικό Νόμο είναι απόλυτη και επιβεβλημένη. Η φύτευση εντός και πέριξ του κάστρου, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και επί του κάστρου πραγματοποιήθηκε κυρίως μεταξύ της δεύτερης και τέταρτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, όταν κατά λανθασμένη εκτίμηση των τότε κρατούντων θεωρήθηκαν οι αρχαιολογικοί χώροι, και ιδιαίτερα τα κάστρα, ως χώροι πρασίνου και όχι ως χώροι πολιτισμού. Η φύτευση δέντρων λοιπόν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους δημιούργησε μια παγιωμένη κατάσταση, που καλούμαστε σήμερα να διαχειριστούμε με τον πιο ευνοϊκό τρόπο για το φυσικό περιβάλλον, αλλά κυρίως για τα μνημεία του πολιτισμού μας. Είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο για τον καθένα από εμάς και ιδιαίτερα για τους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού να επιλέξουν και να σταθμίσουν ποιο αγαθό είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας, όταν το ένα αναπτύσσεται σε βάρος του άλλου. Είναι αδήριτη ανάγκη ως εκ τούτου να προστατέψουμε και να αναδείξουμε ένα μοναδικό μνημείο του πολιτισμού μας, το κάστρο της Ναυπάκτου, εις βάρος μιας πολύ μεταγενέστερης αισθητικής παρέμβασης, η οποία δεν αποτελούνταν από απειλούμενα είδη δέντρων, ώστε να τα καθιστά μοναδικά.
Ο Προϊστάμενος της 22ης ΕΒΑ
Ιωάννης Χουλιαράς
Αρχαιολόγος
