Για το γερμανικό πρακτορείο dpa, υπάρχει και βρίσκεται στη Λακωνία κια συγκεκριμένα στο χωριό Γούβες, εκεί όπου κυριαρχεί το πράσινο και ο Πάρνωνας με τον Ταΰγετο και ο χρόνος ακολουθεί ένα ράθυμο σκοπό.
Πλαισιωμένη από απέραντους ελαιώνες, αμυγδαλιές και πεύκα, η «Ευμέλια» έχει γίνει το καταφύγιο για πάρα πολλούς τουρίστες όχι μόνο κατά τους θερινούς μήνες. Είναι το δημιούργημα του Φραγκίσκου Καρελά που άφησε πίσω την καριέρα του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να επενδύσει στην οικογενειακή περιουσία.
Μέσα σε πέντε χρόνια κατάφερε να φτιάξει ένα μέρος κατάφορτο από δέντρα, βιολογικά λαχανικά, ανθισμένους κήπους, ενώ δεν παραλείπει την εκτροφή ζώων. Παράλληλα, υπάρχουν πέντε παραδοσιακά διακοσμημένα οικήματα στα οποία μπορούν να καταλύσουν οι τουρίστες.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, πρόκειται για μια ξεχωριστή μονάδα, φιλική προς το περιβάλλον, καθώς ακολουθεί την οικολογική τεχνολογία και προσφέρει γεωθερμική θέρμανση και ψύξη. Είναι μια καινούργια μορφή τουριστικού «πακέτου» διαφορετικό από τα παραδοσιακά. «Ευμέλια» σημαίνει αρμονία κάτι που ο χώρος προσφέρει αφειδώς στους Βέλγους και τους Βόσνιους τουρίστες που συρρέουν κατά ομάδες να μπλέκονται με τους ντόπιους σαν να έχουν ζήσει χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο. Μαθαίνουν τους τρόπους βιολογικής καλλιέργειας, επισκέπτονται τα τοπικά οινοποιεία, φτιάχνουν φυτικό σαπούνι και ζουν μια εντελώς διαφορετική ζωή.
Ο κ. Καρελάς λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να συνδεθούν ξανά με τη φύση. Το καθημερινό στρες είναι συντριπτικό. Πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα». Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν μέρος στις καθημερινές αγροτικές εργασίες, να κάνουν γιόγκα, να κάνουν μαθήματα φωτογραφίας και φυσικά να δοκιμάζουν γεύσεις τοπικών φαγητών που πουθενά αλλού δεν θα βρουν.
Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι η 64χρονη Ελένη Γρηγοράκου που διευθύνει μια ρουστίκ ταβέρνα την «Πυροστιά» στην Κουπιά. Η κ. Γρηγοράκου δεν προσφέρει μόνο ξεχωριστά εδέσματα, αλλά παραδίδει μαθήματα μαγειρικής με τον παραδοσιακό τρόπο. Οι επισκέπτες της Ευμέλιας έχουν τη δυνατότητα να την επισκέπτονται και να διευρύνουν το πεδίο των ασχολιών τους.
Η ίδια λέει: «Εμείς εδώ στα ορεινά χωριά συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε παραδοσιακά, κάτι που δεν το βρίσκεις στις πόλεις. Εγώ έμαθα να μαγειρεύω από τη μητέρα μου και ακολουθώ πιστά τις συνταγές της. Τώρα είναι καιρός η επόμενη γενιά να μάθει αυτές τις συνταγές που παραμένουν ακόμη άγνωστες».
Από την άλλη η 48χρονη Ζωή Στεργιάδη έχοντας πάρει τα «φώτα» της παραγωγής φυτικού σαπουνιού από τη γιαγιά της, συνεχίζει μια παράδοση που ολοένα και περισσότερο φθίνει. Άρχισε να φτιάχνει σαπούνι από όταν ήταν 10 ετών και τώρα κάνει το χόμπι της επάγγελμα. Τίποτα δεν μένει αναξιοποίητο σε αυτή τη γωνιά της Ελλάδας. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και των μοντέρνων ξενοδοχείων, στη Λακωνία ανθεί ο αγροτουρισμός – μια αγνή, διαφορετική πτυχή σύνδεσης με τη φύση.
