Kαλό ταξίδι
Δρόμους σοκάκια και πλατείες
γειτονιές και συνοικίες,
ολημερίς μόνος γυρνούσε
κουβέντιαζε και περπατούσε.
Είχε ένα τρόπο ξεχωριστό, δικό του
κι ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του,
σε αφόπλιζε να τον προσέξεις
και δεν σε πίεζε, ρωτούσε έχεις ;
Είχε ένα πάθος, λίγο πολύ γνωστό
ένα μπιρόνι έλεγε, να βρέξω το λαιμό.
Ίσως βοήθησε εκείνο το βράδυ
και τον παρέσυρε μες το σκοτάδι.
Θόλωσε ο νους του χάνει το δρόμο
εξαφανίζεται από τον κόσμο,
έμεινε άφαντος κάπου στα πλάγια
σε ρεματιές μες τα πουρνάρια.
Έψαχναν όλοι εδώ κι εκεί
μα ο Πάνος, είχε εξαφανιστεί.
Ίσως κι αυτό να ‘ταν γραμμένο
αυτό που λέμε πεπρωμένο.
Η άκρη βρέθηκε μετά από μήνες
κι όλοι μας έχουμε πάμπολλες μνήμες.
Κουβέντες με τον Πάνο Κυριαζή,
που άδοξα έφυγε απ’ τη ζωή.
‘‘καλό ταξίδι Πάνο’’
‘’ο έφηβος παππούς Γ.Β.’’
Δεκέμβριος – 2022