Λένε ό,τι και να κάνεις στη Ναύπακτο μαγεύεσαι. Ζείς ανάμεσα στο μύθο και την ιστορία, το όνειρο και την πραγματικότητα. Πόλη που ποτέ δεν χάνει το χρώμα της, την αίγλη της, την ζεστασιά της, με τις αναπάντεχες γωνιές θρυαλλίδες ομορφιάς του απροσδόκητα ωραίου. Εμείς απλά αφήσαμε το σώμα μας και την ψυχή μας να τυλιχτεί γύρω στις τάπιες και τους προμαχώνες του λιμανιού, την μνημειακή προέκταση απ’ τη βουή των κυμάτων. Μεγαλώσαμε αναπνέοντας την γλυκόπνοη αύρα, εκεί που κυοφορούνται οι πολύτιμοι καρποί του αναστοχασμού μας.
Σήμερα έχουμε την τύχη να οξύνουμε και να πλουτίσουμε τις γνώσεις μας, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ 1829- 1939, Δημογραφική Εξέλιξη και Εποικισμός, 
Γεννήματα και Θρέμματα » του φίλου, Στάθη Παν. Λουκόπουλου.
Βοήθεια για να βουτήξουμε από τον φάρο και να ξαναγεννηθούμε διατηρώντας αναλλοίωτες τις εικόνες. Να ακουμπήσουμε το παρελθόν που πασχίζει να διατηρήσει την μνήμη του, για όλους αυτούς που μαγεύτηκαν και έμειναν για πάντα μαζί της. Μέσα απ’ τις σελίδες του οι φιγούρες των προγόνων μας στέκουν φρουροί στις πολεμίστρες, γίγαντες μυθικοί. Πλούσιοι
αφροί, μνήμη αρχέγονου σπέρματος, γόνιμη εικόνα εν εξάρσει. Πατρικό σπίτι, χωράφια, παππούδες, σόι, γιορτές, μόχθος, γάμος, θάνατος. Ολοζώντανες σκηνές της παλιάς πόλης, ακινητοποιημένες σε μια πανδαισία αισθήσεων, μετέωρες ανάμεσα στην ευφορία και την μελαγχολία. Πόλη με παραμύθι, μνήμες από μια Μ. Παρασκευή ή μια βραδιά καλοκαιριού, δίχτυα γεμάτα όνειρα, περισυλλογή, ερωτισμό. Ήρθε και η ώρα των τύψεων. Ευκαιρία να σκεφτούμε και την θυσία όλων όσων μας περιβάλλουν, στο βωμό μιας αμφισβητούμενης αξιοποίησης.
Γιάννης Ράπτης
