«Ανακάλυψα το δοκίμιο το 1997, ερευνώντας το αρχείο της Άγκαθα Κρίστι, αλλά δεν είχα ως τώρα την ευκαιρία να το δημοσιεύω», είπε στη βρετανική εφημερίδα «Guardian», ο Ντέιβιντ Μπράουν, επιμελητής των έργων της στον εκδοτικό οίκο HarperCollins. «Παρά το γεγονός ότι δημοσιεύθηκε σε ένα ρωσικό περιοδικό το 1947, το κείμενο δεν δημοσιεύθηκε ποτέ στη Μεγάλη Βρετανία. Της το είχε παραγγείλει το Υπουργείο Πληροφοριών με σκοπό να το διασπείρει στο εξωτερικό. Ήταν στην πραγματικότητα ένα κείμενο προπαγάνδας. Προσπαθούσαν, υποθέτω, να εγκωμιάσουν τις αρετές του βρετανικού και γενικότερα του δυτικού τρόπου ζωής, κι έτσι η κυβέρνηση της ανέθεσε να συντάξει αυτό το κείμενο για το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας».
Η Κρίστι περιγράφει τον εαυτό της σεμνά, απλώς ως μια «εργατική τεχνίτρα», μολονότι σημειώνει ότι μια αμερικανική εφημερίδα την χαρακτηρίζει με όρους πιο αριστοκρατικούς ως «Δούκισσα του θανάτου». Πάντως, αν ο σκοπός όσων της παρήγγειλαν το κείμενο ήταν μια προπαγάνδα υπέρ της βρετανικής αστυνομικής λογοτεχνίας συλλήβδην, η Κρίστι δεν τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτό, μιας και δεν διστάζει στο κείμενο να εκφράσει τις ενστάσεις και τις επιφυλάξεις της για ορισμένους εκπροσώπους του είδους.
Εκθειάζει μεν τον πατριάρχη της βρετανικής αστυνομικής λογοτεχνίας σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, αλλά για την έτερη αστυνομική συγγραφέα Μάρζερι Άλινγκαμ παρατηρεί:«Υποτάσσει την πλοκή στους χαρακτήρες της. Τους δίνει τόση σημασία, που μερικές φορές η λύση του εγκλήματος είναι προβλέψιμη και επίπεδη αντί να έρχεται ως συνταρακτική έκπληξη».
Ο λόρδος Πίτερ Γουίμσι, χαρακτήρας της Ντόροθι Σέιερς, «μιας εξαιρετικής και ευφυούς συγγραφέως» καταλήγει με την πάροδο των χρόνων απλώς ένας «όμορφος ήρωας», που οι αρχικές του δεξιότητες αποδυναμώνονται. Όσο για τον δικό της Ηρακλή Πουαρό, σημειώνει: «Μερικές φορές ντρέπομαι γι’ αυτόν. Όχι για τον ίδιο αλλά για τον τρόπο της ζωής του. Θα πήγαινε κανείς να τον συμβουλευτεί; Έχω την εντύπωση πως όχι».Εκτιμήσεις καθόλου στρογγυλοποιημένες. «Υποθέτω εκφράστηκε ανοιχτά και όχι συγκρατημένα γιατί εκτιμούσε τότε ότι το κείμενο δεν θα δημοσιευόταν στη Βρετανία»,σχολιάζει ο επιμελητής.
Το Detective Club ήταν μια λέσχη συγγραφέων που ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1930. Ξακουστά είναι τα δείπνα της λέσχης, για τα οποία τα μέλη συγκέντρωναν χρήματα από τις εκδόσεις τέτοιων συλλογικών τόμων. Η Κρίστι δεν συμμετείχε στον τόμο του 1933, αλλά το δοκίμιο αυτό αποδεικνύει, σημειώνει ο επιμελητής του τόμου, ότι «διάβαζε και ενημερωνόταν για ό,τι κυκλοφορούσε στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Δεν ήταν μια συγγραφέας που έγραφε σε απομόνωση».
πηγή: tovima.gr
