Πιο αναλυτικά, μερικοί παραπλανούσαν τον κόσμο στη τιμή, την ποσότητα, την ποιότητα, την προέλευση , την έκδοση απόδειξης, την ιδιότητά τους.
Οι τιμές σε πολλά προϊόντα ήταν και είναι πιο ακριβές από τις αντίστοιχες των super markets, που ασφαλώς τα έξοδά τους είναι πολύ μεγαλύτερα.
Η ποσότητα πολλές φορές είναι γνωστή μόνο στον πωλητή , με τον καταναλωτή να μην έχει σχέση και οπτική επαφή με την ζυγαριά.
Η ποιότητα των ειδών που πουλιούνται αρκετές φορές είναι αμφισβητήσιμη.
Μερικά είδη βαφτίζονται ελληνικά χωρίς πράγματι να είναι.
Για την έκδοση απόδειξης απαιτείται επιμονή του αγοραστή μια και η υποχρέωση για αυτήν είναι μάλλον ανέκδοτο.
Υποτίθεται ότι στις λαϊκές αγορές διαθέτουν τα προϊόντα τους παραγωγοί , αλλά αυτό παραβιάζεται κατά κόρον, με πολλούς εμπόρους να κερδοσκοπούν εκεί.
Η απουσία εκπροσώπων του δήμου, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκουν οι λαϊκές αγορές , είναι εμφανής.
Κανείς πελάτης δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί πουθενά , εισπράττει δε την ειρωνεία του πωλητή , όταν τολμήσει να διεκδικήσει το δίκαιό του.
Επειδή οι διαπιστώσεις στην Ελλάδα περισσεύουν και οι θεωρίες είναι και αυτές για φτηνή κατανάλωση, οι έντιμοι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν δράση, να προστατεύσουν το θείο δώρο που έχουν στα χέρια τους , να απομονώσουν τους παρείσακτους, να καταγγέλλουν κάθε παρανομία, να σέβονται τους καταναλωτές.
