Μια ιστορία από τον παλιό Έπαχτο από την Μάρθα Ασημακοπούλου.
Εκεί στις αρχές του 1930 .
Μικροφαμελίτης. Πατέρας τριών κοριτσιών ο Φασκιάς, δούλευε όπου του τύχαινε. Κουβάλαγε σακιά στα καΐκια του λιμανιού , βοηθούσε στο ξεψάρισμα της τράτας .
Τα βράδια τα κουτσόπινε στις ταβέρνες του μέσα παζαριού .
Καλοζωισμένοι, μεγαλονοικοκύριδες, χασομέριδες και τραμπούκοι , τον κερνούσαν κανένα κρασί και σπάγαν πλάκα μαζί του .
Τον παίδευαν … τον παίδευαν ….
Χρόνια γινόταν αυτό . Στις εκκλήσεις του << Μη μη πράζτε ωρέ >>, κανένας δεν έδινε βάση , κανένας δεν άκουγε !
Ένα
βράδυ , χειμώνας καιρός και θεοσκόταδο, φεύγοντας από την ταβέρνα για το ρημαδόσπιτό του, έστησε καρτέρι , στο στενό της Μέμαινας { Benenton σήμερα }.
Είδε ένα καλοκουμπωμένο πανωφόρι να ‘ρχεται προς το μέρος του και πάνω στο σεκλέτι του , του ‘χωσε το λεπίδι !
Ώσπου να πάνε τον τραυματισμένο Τουρνάρα με το καΐκι στο νοσοκομείο της Πάτρας… ξεψύχησε !
Το τραγικό είναι ,ότι τούτος εδώ ο χριστιανός , δεν τον είχε πειράξει ποτέ !
Έκανε λάθος; Άλλον περίμενε, άλλος βρέθηκε στο δρόμο του ; Το θολωμένο του μυαλό , γύρισε ανάποδα τα γεγονότα και τις εικόνες ;
Καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση.
Ήρθε η κατοχή . Βγήκε .
Κοινωνικός εκφοβισμός, αποκλεισμός, στιγματισμός ;
Επικίνδυνο περιθώριο !
Συμπεριφορές που τυράννησαν ανθρώπους, κλείσαν σπίτια και ρημάξανε ζωές …..
