Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Έφη Θώδη πρωταγωνιστούσε στην τηλεόραση όχι μόνο για τις φωνητικές της ικανότητες αλλά και για να καταθέσει την άποψή της με το δικό της απλό και λαϊκό τρόπο. Όποιος ήθελε να κάνει νούμερα… την έκανε «νούμερο»! Τα απανταχού media την έχρισαν «βασίλισσα του trash» χωρίς ίχνος ευαισθησίας ή συναίσθησης για το τι θα επακολουθήσει.
Το μόνο σίγουρο ήταν ότι το θέαμα που πρόσφερε η δημοτική τραγουδίστρια έκανε τα νούμερα να ανεβαίνουν.
Η Έφη Θώδη, με καταγωγή από την Καρδίτσα, άρχισε να τραγουδά το 1984 και έγινε γνωστή με τα τραγούδια «Είσαι νινί» και «Γλύκα γλύκα». Το 2006 αποφασίζει να τραγουδήσει στα Αγγλικά το «I can’t take my eyes of you» ενόψει της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, δίνοντας αφορμή για ποικίλης ύλης σχόλια!
«Δεν με πείραξαν τα Αγγλικά” αναφέρει στη News. “Ξέρεις σε πόσες δουλειές είχα πάει με αυτά; Σε πόσα πάρτι; Ακόμα και στα πανηγύρια μου ζητούσαν να τα πω, και τώρα μου τα ζητάνε. Δεν έκανα κάτι κακό, τραγούδησα. Το άσχημο είναι να βγεις ξεβράκωτος και να βρίζεις τον κόσμο. Δηλαδή, το λάθος μου ήταν ότι δεν έμαθα Αγγλικά; Εγώ τα είπα όμως τα αγγλικά τραγούδια!».
Το 2009 ήταν η χρονιά που η Έφη Θώδη θα βιώσει το τίμημα της υπερέκθεσης. Συγκεκριμένα από το Μάρτιο του συγκεκριμένου έτους έκανε αμφιλεγόμενες τηλεοπτικές εμφανίσεις που προκαλούσαν αντιδράσεις και ποικίλα σχόλια. Σε αυτές τις εμφανίσεις ισχυριζόταν ότι έχει μεσσιανικές-θεραπευτικές ιδιότητες που ανακάλυψε μέσα της κάποιος πνευματικός καθώς και ότι έχει βιώσει οράματα, γεγονός που προκάλεσε τις αντιδράσεις της οικογένειάς της.
Δύο μήνες αργότερα η Έφη Θώδη οδηγείται στην ψυχιατρική κλινική του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου με ισχυρό νευρικό κλονισμό και μετά από απόπειρα αυτοκτονίας. Λίγες μέρες μετά η κατάσταση της υγείας της άρχισε να βελτιώνεται και η τραγουδίστρια δεν θυμόταν τίποτα από όσα της είχαν συμβεί τις προηγούμενες μέρες.
«Τα έχω όλα»
Σήμερα δεν θέλει να αναφέρεται σε εκείνα τα χρόνια. «Εγώ τα έδωσα όλα και με εκμεταλλεύτηκαν. Είχα άγνοια για το τι γινότανε πίσω από την πλάτη μου. Πέρασα πολλά εξαιτίας κάποιων ανθρώπων. Είχαν σκοπό να με εξοντώσουν. Κάποια στιγμή δεν μπόρεσα να τα αντιμετωπίσω και να τα διαχειριστώ. Και εκεί ήρθε η έκρηξη! Δεν άντεξα! Λύγισα!».
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, οι μόνοι που της στάθηκαν ήταν ο σύντροφός της Χρήστος και το παιδί της! «Τον αγαπώ τον Χρήστο. Είναι καλός άνθρωπος και με προσέχει. Γνωριστήκαμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, τότε που είχα αρρωστήσει. Από την αρχή ήταν δίπλα μου. Ήρθε για να βοηθήσει και για να μείνει. Όταν δεν είσαι καλά στην προσωπική σου ζωή, δεν είσαι πουθενά καλά. Εγώ είμαι πολύ καλά στην προσωπική μου ζωή, έχω ανθρώπους καλούς δίπλα μου, έχω την οικογένειά μου, το παιδί μου πάνω από όλα. Δεν μου λείπει τίποτα. Όλα τα έχω. Αυτά τα τρία χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα. Πέρασα τόσα πράγματα… τι άλλο μπορεί να συμβεί; Τώρα έρχονται τα καλύτερα!».
Η επιστροφή
Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν, ότι δεν έχει φωνή, ότι δεν θα επανέλθει, ότι τελείωσε. «Πολλοί πίστευαν ότι τελείωσα! Αλλά εγώ το τραγούδι δεν το άφησα ποτέ! Απλώς για δύο τρία χρόνια δεν ασχολιόμουν τόσο. Έκανα κάποιες εμφανίσεις στο εξωτερικό που είχαν μεγάλη επιτυχία, και στην Ελλάδα φυσικά, αλλά πολύ επιλεκτικά».
Η δημοτική τραγουδίστρια επιστρέφει με νέα δισκογραφική δουλειά, εμφανώς αλλαγμένη, πιο ήρεμη αλλά χωρίς να έχει χάσει το πείσμα και το κέφι της για το τραγούδι και τη ζωή!
«Αποφάσισα να επιστρέψω με πείσμα! Είπα: “τη φωνή την έχω, δεν μου την πήρε κανένας, θα βγω να τραγουδήσω και θα προχωρήσω μπροστά”. Σκέφτηκα ποια τραγούδια μπορώ να πω, επέλεξα τα καλύτερα και έτσι ήρθε το νέο μου CD! Επανεκτελέσεις αλλά και νέα κομμάτια, και ορισμένα σε δικούς μου στίχους και μουσική! Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου!».
Γιατί άργησε τόσο να βγάλει νέα δουλειά; Η ίδια παραδέχεται ότι ήταν δικό της λάθος. «Τόσα χρόνια τα τραγούδια μου πουλούσαν και οι εταιρείες μού τα ζητούσαν συνέχεια. Το αποτέλεσμα ήταν να μην κάνω καινούρια δουλειά. Από εδώ και πέρα, όμως, θα ασχολούμαι με νέες δουλειές και με δημοτικά που έχουν απήχηση στον κόσμο».
Η Έφη Θώδη δεν κολλάει πουθενά! Εκτιμά τη Γωγώ Τσαμπά, πιστεύει ότι το τραγούδι είναι για όλους, αλλά «δεν πρέπει να ξεχνάνε ποιος τους άνοιξε το δρόμο». Σε ό,τι αφορά στο σουξέ « Δε σου κάνω τον άγιο» η απάντησή της είναι καθηλωτική: «Πρώτη φορά το τραγουδάω τώρα, θα το ακούσετε στη νέα μου δουλειά! Πιστεύω ότι αν το τραγουδούσα πρώτη εγώ θα γινόταν πολύ πιο νωρίς επιτυχία! Είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα συμφωνήσουν, ειδικά όταν το ακούσουν».
Στην ερώτηση αν φοβάται τη σύγκριση ή ότι πιθανόν μερικοί να πουν ότι ήρθε δεύτερη απαντά: «Δεν υπάρχει περίπτωση να τραγουδήσω εγώ τραγούδι και να το κάνω δεύτερο. Εγώ είμαι πάντα πρώτη. Και αυτό γιατί ό,τι τραγουδάω το υιοθετώ και το κάνω καλύτερο. Ξέρεις τι κομμάτια έχω πει εγώ σε επανεκτελέσεις και μου έλεγε ο κόσμος “πες το δικό σου”; Τα τραγούδια είναι για όλους!».
Αυτά τα τρία χρόνια παρ’ όλες τις συνεργασίες κανείς δεν της χτύπησε την πόρτα να δει τι κάνει!«Το πιστεύεις ότι αυτά τα δύσκολα χρόνια κανείς δεν με πλησίασε για να συνεργαστούμε; Μόνο ο Γιάννης Φλωρινιώτης, με τον οποίο συνεργαστήκαμε στην καινούρια του δουλειά με το ντουέτο “η Βλάχα και ο Πόντιος”».
Οι μεγάλες δόξες
Όταν η συζήτηση έρχεται στα χρόνια με τις μεγάλες δόξες, η Θώδη θυμάται: «Ήμουν ο φόβος και ο τρόμος στα πανηγύρια. Μου λέει μια μέρα ο Γονίδης: “Εσύ πήρες τη δόξα και εγώ πήρα τα λεφτά” και του απάντησα: “Η δόξα είναι καλύτερη”. Όπου πήγαινα εγώ ο Χριστοδουλόπουλος έτρεμε και ο Μαργαρίτης δεν ζύγωνε κοντά μου. Στην πλατεία Γεωργίου στην Πάτρα είχε πάει πριν από εμένα ο Σάκης Ρουβάς και είχε 3.000 κόσμο.
Όταν πήγα εγώ είχα 11.000 κόσμο. Ξέρεις τι είναι αυτό; Στη Νεμέα κάποτε που τραγούδησα μαζεύτηκε 20.000 κόσμος. Ήμουν με τη Σακελαρίου, τη Στανίση, τα Παιδιά της Πάτρας. Πέρασα μεγάλες δόξες. Δεν έχω παράπονο ούτε σήμερα. Ποτέ δεν πήρα τα λεφτά από κανενός την τσέπη. Πάντα κοίταζα να πληρωθούν όλοι και μετά εγώ!».
Οι καλές εποχές πέρασαν, η κρίση ήρθε και η Θώδη σχολιάζει την κατάσταση που επικρατεί στη νύχτα! «Έχω περάσει μεγάλες δόξες, και στην Αθήνα και στην επαρχία. Κάποτε γέμιζα πολλά μαγαζιά όπως το “Θέατρο”, το “Καν Καν” μόνη μου! Τώρα τα χρόνια είναι δύσκολα και ο κόσμος δεν βγαίνει. Δεν έχουν λεφτά χρήματα. Εδώ μεγάλοι τραγουδιστές και σκέφτονται αν θα ανοίξουν».
«Δεν ξανακάνω το χατίρι σε κανέναν»
Η Έφη δείχνει πια να έχει πλήρη επίγνωση του παιχνιδιού που της έπαιξαν και ξέρει πλέον την ποιότητα των ανθρώπων που την χρησιμοποίησαν για χάρη της τηλεθέασης. «Δεν ξανακάνω το χατίρι σε κανέναν, να του κάνω εκπομπή, να του γεμίσω το πρόγραμμα, να τους λυπηθώ – γιατί τους λυπόμουν γι’ αυτό τους έκανα όλα αυτά τα γυρίσματα! Έρχονταν όλοι εδώ και με παρακαλούσαν. Μου έλεγαν: «Σας παρακαλούμε κυρία Θώδη θα χάσουμε τη δουλειά μας» και εγώ τους έκανα τα χατίρια! Αλλά τώρα τελείωσαν όλα αυτά!
Δεν λυπάμαι κανέναν. Όποιος θέλει να με καλέσει, θα πάω για να πω τα τραγούδια μου και να μιλήσω για τη δουλειά μου. Για τίποτε άλλο! Δεν θα ανεχτώ κανέναν κανιβαλισμό εις βάρος μου. Από εδώ και πέρα θα μιλάω μόνο με τη φωνή μου, θα τραγουδάω και θα δίνω χαρά στον κόσμο».
Η Θώδη είναι αποφασισμένη να τα κάνει όλα αλλιώς αυτή τη φορά. Δεν την ενδιαφέρει αν θα είναι η επίτιμη καλεσμένη σε τηλεοπτικές εκπομπές. «Δεν με ενθουσιάζει να βγω στην τηλεόραση. Βλέπω που βγαίνουν και λέω “σιγά τ’ αυγά”. Άλλα μετράνε. Εγώ έφυγα από την τηλεόραση και δεν έπαθα τίποτα, δεν στενοχωρήθηκα, αντιθέτως ησύχασα! Τώρα είναι μια άλλη φάση της ζωής μου που ξεκινάω από την αρχή. Λες και ξαναγεννιέμαι».
Η πρόταση για ταινία
Σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» το 1988 ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης αναφέρεται στην Έφη Θώδη και στην επιθυμία του να της κάνει ταινία. « “Οι μεγάλες επιτυχίες” είναι μια ταινία που ανακάλυψα γυρίζοντας τους “Ακατανίκητους εραστές” στην Πελοπόννησο.
Όπου κι αν πήγαινα το βράδυ, την ώρα που οι άνθρωποι ήθελαν να επικοινωνήσουν, άκουγαν τραγούδια της Έφης Θώδη. Μου έκανε εντύπωση η αρμονία που υπήρχε ανάμεσα τους. Ακόμα και φτηνοί, κακοί, κιτς στίχοι, ακόμα και τραγούδια που μιλούσαν για πόνο, μεταβάλλονταν σε χαρά, γίνονταν επικοινωνία. Έπρεπε να δεις το φως μέσα στα μάτια των αγοριών και των κοριτσιών που χορεύανε. Πραγματικά ήταν πράξη πολιτισμού. Ήθελα, λοιπόν, να πάρω την κάμερα και, χωρίς να παρέμβω καθόλου, να παρακολουθήσω αυτό το κορίτσι.
Αισθάνομαι ότι θα είναι ένα κορίτσι αφελές, αγνό, σχεδόν κουτό. Σκέφτομαι πώς μπορεί να ερωτευτεί αλλά όταν ακούω αυτό το φοβερό πάθος στα τραγούδια της νιώθω ότι ήδη υπάρχει ο έρωτας και θα διοχετευτεί αύριο σε μια αληθινή ερωτική επικοινωνία. Έχω ήδη κατά νου μια ιστορία, αλλά κυρίως θα αφεθώ στην ιδιοσυγκρασία της. Στην ίδια την πραγματικότητα».
Και στην ερώτηση αν είναι ένας απλός παρατηρητής ή αυτάρεσκος κριτής της πραγματικότητας απαντά: «Όλα μου τα παιδικά όνειρα ήταν να με ερωτευτεί μια τραγουδίστρια από αυτές που έρχονταν στα πανηγύρια της Τεγέας»…
