Μετά από μία σχετικά σύντομη δημοσιογραφική θητεία στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ανέλαβε τις τύχες της εφημερίδας το 1963, σε μια εποχή που οι New York Times αντιμετώπιζαν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες.
Προώθησε βαθιές αλλαγές, μετατρέποντάς την σε μια εκδοτική επιχείρηση αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων με την προσθήκη και άλλων εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών. Οι κυκλοφορίες της εφημερίδας αλλά περισσότερο τα κέρδη ενισχύθηκαν σημαντικά στην 30ετία του Σουλτσμπέργκερ.
Ως εκδότης εισήγαγε το χρώμα στην εφημερίδα, καθιέρωσε ενότητες για την επιστήμη, την διασκέδαση. Σημαντική ήταν και η άνοδος της ποιότητας, όπως παραδεχόταν και η επικεφαλής της Washington Post, Κάθριν Γκρέιαμ.
Μετά τη δεκαετία του 1980 παρέδωσε σταδιακά τα ηνία στο γιο του, Άρθουρ Οξ Σουλτσμπέργκερ Τζούνιορ ενώ το 1992 αποχώρησε από τη θέση του εκδότη. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1997, παραχώρησε στο γιο του και την προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου αν και παρέμεινε μέλος του ΔΣ ως το 2002.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Σουλτσμπέργκερ η εφημερίδα κέρδισε 31 βραβεία Πούλιτζερ και δημοσίευσε τα Pentagon Papers, χιλιάδες σελίδες απόρρητων εγγράφων που αποτύπωναν πολύ γλαφυρά την αμερικανική εμπλοκή στο Βιετνάμ. Το 1964 η εφημερίδα κέρδισε στο Ανώτατο Δικαστήριο μία καθοριστικής σημασίας υπόθεση (New York Times vs. Sullivan) η οποία προστατεύει έκτοτε τον αμερικανικό τύπο από αγωγές από τη δημόσια πρόσωπα για συκοφαντία.
Η οικογένεια των Σουλτσμπέργκερ ελέγχει τους New York Times από το 1896.
