Το λεγόμενο Δημοσιονομικό Σύμφωνο έχει επικυρωθεί από τις 16 εκ των 25 χωρών-μελών της ΕΕ που το αποδέχθηκαν. Η Βρετανία και η Τσεχία αποφάσισαν να μην υιοθετήσουν το σύμφωνο, που ούτως ή άλλως είναι νομικά δεσμευτικό για τις χώρες που ανήκουν στην Ευρωζώνη.
Μόνον οι χώρες που έχουν επικυρώσει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο θα μπορούν να ζητήσουν κεφάλαια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), το μόνιμο ταμείο ‘διάσωσης’ της ΕΕ.
Το Σύμφωνο υπαγορεύει ότι οι χώρες που το έχουν κυρώσει πρέπει να ενσωματώσουν τον λεγόμενο χρυσό κανόνα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, στα Συντάγματά τους, ενώ προβλέπει επίσης την δημιουργία αυτόματων διορθωτικών μηχανισμών -περικοπές δαπανών, αυξήσεις φόρων – όταν ο στόχος αυτός δεν επιτυγχάνεται.
Τα λεγόμενα διαρθρωτικά ελλείμματα, που δεν συνδέονται με τις προσωρινές συνέπειες των οικονομικών υφέσεων, πρέπει να περιορίζονται κάτω από το 0,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) κάθε χώρας. Εξαιρέσεις επιτρέπονται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις.
Οι χώρες το δημόσιο χρέος των οποίων υπερβαίνει το όριο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (60% του ΑΕΠ) καλούνται να το μειώνουν κατά 5% ανά έτος. Αντιστρόφως, οι χώρες που τηρούν το όριο μπορούν να έχουν υψηλότερα διαρθρωτικά ελλείμματα, έως και 1% του ΑΕΠ τους.
Οι χώρες με ελλείμματα που υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ τους θα αντιμετωπίζουν αυτόματα κυρώσεις, εκτός αν μια πλειοψηφία κρατών-μελών της ευρωζώνης το αποτρέπει.
