Είχα ακούσει ότι υπάρχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα στον οικισμό Τσάση που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του Τοπικού Διαμερίσματος Αφροξυλιάς Ναυπάκτου.
Την περιοχή αυτή, χρησιμοποίησαν κάτοικοι ορεινών χωριών σαν ενδιάμεσο σταθμό για το πέρασμά τους σε αστικά κέντρα όπως Ναύπακτο, Μεσολόγγι, Αθήνα και αλλού. Οι Βοτσαΐτες και Παλουκοβίτες αγόρασαν σταδιακά, από το 1920, κτήματα στην περιοχή αυτή για ξεχειμαδιό των ζώων τους. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μερικές οικογένειες παρέμειναν και τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί εύρισκαν δουλειές και απασχολούνταν στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπάκτου καλλιεργώντας τα κτημάτων και την εκτρέφοντας παράλληλα τα ζώα τους. Το 1949 έκτισαν και τον ναΐσκο της Αγίας Τριάδος τον οποίο συντήρησαν και εορτάζουν κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος μέχρι σήμερα. Μάλιστα υπάρχει και κοιμητήριο στο χώρο του ναού.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη πήρα το δρόμο να επισκεφτώ το ναό, σήμερα το πρωί, ανήμερα της Αγίας Τριάδας. Πέρασα από την Αφροξυλιά και ακλουθώντας έναν παραποτάμιο χωματόδρομο μέσα σε μια περιοχή κατάφυτη από ελιές έφτασα στην Αγία Τριάδα Τσάση, όπου βρήκα άλλους 100 με 120 προσκυνητές. Στην πλειοψηφία τους ήταν απόγονοι των πρώτων κατοίκων της περιοχής: Σταυρογιαννοπουλαίοι, Σταυροπουλαίοι, Δανιαίοι, Βλαχογιανναίοι, Καμαραίοι και άλλοι. Τα μέλη του πολιτιστικού Συλλόγου Τσασιωτών είχαν φροντίσει να έχουν καθαρό το χώρο, και είχαν ετοιμάσει ένα κέρασμα για όλους τους παρευρισκόμενους μετά τη θεία Λειτουργία.
Πράγματι, όταν τελείωσε ο πατήρ Παναγιώτης Κυρίτσης τη Λειτουργία, στην αυλή του ναΐσκου, σε έναν παραδεισένιο χώρο, κάτω από έναν μεγάλο πλάτανο τοποθετήθηκαν τραπέζια και καρέκλες. Τα δραστήρια μέλη του Συλλόγου προσέφεραν φαγητό (πίτες, καλοψημένο κρέας) και κρασί. Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε να γνωριστούμε και ανταλλάξουμε απόψεις. Ήταν μια μικρή, σεμνή και όμορφη ρουμελιώτικη γιορτή. Τους ευχαριστώ όλους και τους εύχομαι πάντα τέτοια.
