Ερευνητές του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Νανιάνγκ στη Σιγκαπούρη ανακάλυψαν στρώματα θαλασσινής άμμου που αποτέθηκαν στο δάπεδο της σπηλιάς σε βάθος χιλιετηρίδων. Τα στρώματα αυτά δεν ήταν συνεχόμενα, αλλά ξεχώριζαν μεταξύ τους χάρη στα περιττώματα των νυχτερίδων που ζουν στη σπηλιά.
Και η χρονολόγηση οστράκων και άλλων νεκρών οργανισμών στις αποθέσεις αποκάλυψε μια μακρά ιστορία καταστροφής που καλύπτει διάστημα 7.500 ετών και περιλαμβάνει 11 μεγάλα τσουνάμι πριν από το 2004.
Τα μεσοδιαστήματα δεν ήταν σταθερά: το τελευταίο τσουνάμι συνέβη πριν από 2.800 χρόνια, ωστόσο στους πέντε αιώνες που είχαν προηγηθεί το φαινόμενο επαναλήφθηκε τέσσερις φορές.
Θα περίμενε κανείς ότι το ρήγμα που προκάλεσε το σεισμό των 9,1 βαθμών και το τσουνάμι των 30 μέτρων το Δεκέμβριο του 2004 θα χρειαζόταν αρκετούς αιώνες για να συσσωρεύσει αρκετή ενέργεια και να προκαλέσει νέα δόνηση.
Η νέα μελέτη, η οποία παρουσιάστηκε νωρίτερα αυτό το μήνα στο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής στο Σαν Φρανσίσκο, καθιστά σαφές ότι αυτή η αισιοδοξία δεν δικαιολογείται. Όπως σχολίασε ο Τσαρλς Ρούμπιν, επικεφαλής της μελέτης, «το μήνυμα που πρέπει να κρατήσει κανείς είναι ότι το συμβάν του 2004 δεν είναι απαραίτητο να μην επαναληφθεί τα επόμενα 500 χρόνια».