Η ερμηνεία του περσινού ΟΧΙ

Η επέτειος του ΟΧΙ, στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, προσφέρεται για ποικίλες ερμηνείες, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός. Είναι εύκολο, άλλωστε, ύστερα απ` όσα ακολούθησαν, να επικρατήσουν οι γενικευτικές, ισοπεδωτικές προσεγγίσεις, που επιδιώκουν, όχι μόνο να μηδενίσουν ή και να γελοιοποιήσουν την ίδια τη διαδικασία, αλλά και να ακυρώσουν την εντυπωσιακή ετυμηγορία των πολιτών. Το πρώτο ίσως είναι πιο εύκολο, χάρη και στην ελαφρότητα ορισμένων εκ των πρωταγωνιστών ή και περίεργες συμπτώσεις, όπως οι  «αποκαλύψεις Γκαλμπρέϊθ» την ημέρα της επετείου,  Οση,  όμως, προσπάθεια κι αν καταβάλουν, δε μπορούν να αγνοήσουν, ούτε να παραχαράξουν, το ίδιο το αποτέλεσμα, όταν, μάλιστα, είχε αυτό το εύρος, που εξέπληξε τους πάντες.  Το μόνο που μένει είναι, ίσως, η προσπάθεια παρερμηνείας, αλλά κι αυτή, είναι μάταιη, μ` ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Θα ήταν, επί παραδείγματι, πολύ δύσκολο ν` αποδοθεί, προκειμένου να ταυτιστεί με μια συγκεκριμένη άποψη, η ψήφος των πολιτών, στο αίτημα για έξοδο από την Ευρωζώνη. Τα νούμερα, άλλωστε, αποκλείουν μια τέτοια ερμηνευτική εκδοχή. Προφανώς, στο, σχεδόν 62%, του ΟΧΙ, έχει ενσωματωθεί και ψήφος ενάντια στην Ευρωζώνη, αλλά το κεντρικό μήνυμα συνοψίζεται στην παρατήρηση ενός πολίτη, την ημέρα της ψηφοφορίας: «Σήμερα απαντάμε στο Καστελόριζο». Εννοούσε, δηλαδή, πως οι πολίτες αξιοποίησαν την ευκαιρία που τους δόθηκε, για να στείλουν ένα, ακόμη, μήνυμα καταδίκης των μνημονιακών πολιτικών, αλλά και αποστροφής προς το παλιό πολιτικό σύστημα που, αφ` ενός στάθηκε ανίκανο ν` αποτρέψει την ταπεινωτική εξέλιξη, αφ` ετέρου υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών, εφαρμόζοντας με ζήλο, τις συγκεκριμένες πολιτικές. Η εν λόγω ερμηνεία, άλλωστε, γίνεται ακόμη πιο κατανοητή, αν συνδυασθεί με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015. Αλλά και από το αν δει κανείς ποιοι επώνυμοι, πολιτικοί αλλά όχι μόνο, συμπαρατάχθηκαν με το ΝΑΙ, προσδίδοντας του μια συγκεκριμένη, περιοριστική χροιά, της υπεράσπισης  δηλαδή ενός συστήματος εξουσίας και όχι της ευρωπαϊκής ιδέας, όπως ψευδεπίγραφα εμφανιζόταν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο πρώτος που αντελήφθη το μήνυμα και έσπευσε (εκείνο το βράδυ και όχι στις 25 Γενάρη) να παραιτηθεί, ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Είναι δε γελασμένοι, όσοι πιστεύουν ότι η «σπίθα» εκείνου του μηνύματος έχει σβήσει, εξαιτίας όσων ακολούθησαν. Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει…