«Νεκρόφιλη» πολιτική

ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ που θα στενοχωρήσουµε κάποιους, αλλά η πολιτική που ασκούν, πάνω στα «αποκαΐδια», έχει ξεπεράσει και τα όρια της τυµβωρυχίας, καθώς αναγορεύει τους νεκρούς, από την πυρκαγιά στο Μάτι, σε «σηµαία» του αντιπολιτευτικού αγώνα.

Αποτελεί δε σηµείο των καιρών ότι, σε αυτή την «πτωµατολογική» εκστρατεία, πλειοδοτούν τα κόµµατα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, αλλά και παράγοντες του δηµόσιου βίου, που έχουν αυτοαναγορευθεί σε αυτόνοµη πολιτική συνιστώσα. Τι σηµαίνει, άραγε, το «οι νεκροί ζητούν δικαίωση». Στο όνοµα ποιων µιλούν; Είναι εξουσιοδοτηµένοι από τους οικείους των  θυµάτων; Δεν τους παραδειγµατίζει η αξιοπρεπής σιωπή των συγγενών; Τείνει δε να χαθεί και η αίσθηση του µέτρου, καθώς, έφτασαν µερικοί στο σηµείο, να επιχειρήσουν την απαξίωση του, παγκόσµια αναγνωρισµένου, επιστήµονα Χανς Γκέοργκ Κάνταµερ, εµφανίζοντας τον, περίπου, ως µέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάλογη προσπάθεια έγινε άλλωστε (όχι θα τους άφηναν), µε τους καθηγητές Ευθύµιο Λέκκα και Χρήστο Ζερεφό, επειδή ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του πρωθυπουργού, να συµβάλουν, µε τις επιστηµονικές γνώσεις τους, στην οικιστική ανασυγκρότηση της χώρας. Τους διέφυγε, προφανώς, ότι και ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, ορθώς πράττων, προσκάλεσε έναν άλλο ειδικευµένο επιστήµονα, να συµβάλει στην διαµόρφωση των αντίστοιχων προτάσεων της ΝΔ, προσκαλώντας τον µάλιστα σε µια κοµµατική σύσκεψη.

Είναι αλήθεια -και οφείλουµε να το αναγνωρίσουµε- πως η ηγεσία της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, παρουσίασε αξιοσηµείωτα δείγµατα σύνεσης και διάθεσης συνεννόησης, τόσο µε τη διακριτική στάση της πρώτης εβδοµάδας, όσο και µε την προχθεσινή ανακοίνωση, µε την οποία επικροτεί τη δηµιουργία Ανεξάρτητης Αρχής Διαχείρισης Κρίσεων, που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Γενικότερα, ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, κράτησε χαµηλούς τόνους και απέφυγε τις κορώνες, µε εξαίρεση την ατυχή αναφορά, για  άµεση προσφυγή στις κάλπες, που, έχουµε την εντύπωση, ότι κάπως «µαζεύτηκε». Από κει και πέρα, όµως, κάποια κόµµατα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, αλλά και ένα ολόκληρο σύστηµα, που ασκεί, πλέον, αυτόνοµη πολιτική παρέµβαση, όπως και οι γνωστοί και µη εξαιρετέοι, στη  συντηρητική παράταξη, -που δίνουν και πάλι τον τόνο- συναγωνίζονται επάξια την κ. Αυλωνίτου,  έχοντας όµως εξασφαλίσει και «ασυλία» από το µιντιακό σύστηµα, για ότι κι αν λένε, ακόµη κι αν εξυβρίζεται χυδαία το πρόσωπο του ίδιου του πρωθυπουργού, ως δεύτερου τη τάξει, πολιτειακού παράγοντα. Ας σκεφτούν κάποιοι, ότι µπορεί να τα βρουν µπροστά τους.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ