Τον παραίτησαν

Ήταν αναμενόμενο, όπως έχουμε ήδη αναπτύξει, το ΣΟΚ από τα, πρωτοφανούς αναλγησίας και βαρβαρότητας, μέτρα λιτότητας, των Μνημονίων και της ταπεινωτικής Επιτροπείας, θα είχε τις επιπτώσεις του και στο πολιτικό σύστημα.

Πολύ περισσότερο που, όπως έχουμε ήδη αναλύσει, οι συνθήκες απαξίωσης και προϊούσας αποσύνθεσης, του πολιτικού μας συστήματος, όπως διαμορφώθηκε στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είχαν διαμορφωθεί πολύ πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Σειρά πρωταγωνιστών, άλλωστε, εκείνης της εποχής, με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Κώστα Λαλιώτη, έκαναν, προϊδέαζαν ή προέβλεπαν, από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του `90, για το «τέλος της Μεταπολίτευσης».

Ήταν προφανές, ως εκ τούτου, ότι αρκούσε ένας «σπινθήρας», για να…….αρπάξει ο κάμπος φωτιά. Τα όσα δε ακολούθησαν, μετά το «διάγγελμα του Καστελόριζου», ήταν κάτι πολύ παραπάνω από «σπινθήρας», ώστε τo πολυαναμενόμενο και προεξοφλημένο «τέλος της Μεταπολίτευσης», να έρθει πιο κοντά.

Τα όσα τραγελαφικά ξεκινήσαμε να εξιστορούμε στο χθεσινό μας φύλλο, με την… υποβολή παραίτησης, από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, που μετατράπηκε σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με αναβάθμιση του εσωκομματικού αντιπάλου, Ευάγγελου Βενιζέλου.

Αυτά συνέβησαν την άνοιξη του 2011 και, όπως σημειώναμε στο χθεσινό μας φύλλο, αποτέλεσαν, απλώς, μια μικρή παράταση του βίου, της τελευταίας αυτοδύναμης κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, που είχε εκλεγεί θριαμβευτικά, πριν δύο μόλις χρόνια. Το ότι ήταν ζήτημα χρόνου η πτώση της κυβέρνησης, το μαρτυρούσαν οι δηλώσεις βουλευτών της πλειοψηφίας, που, επί της ουσίας, έθεταν ζήτημα δεδηλωμένης!

Η, ατυχής, έμπνευση του τότε πρωθυπουργού, για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, αφού η κυβέρνηση του είχε συμφωνήσει στην αναδιάρθρωση του χρέους, το περίφημο PSI, με αντίτιμο, όμως, την αποδοχή ενός νέου «πακέτου λιτότητας» (το 2ο Μνημόνιο) απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις. Είχαν προηγηθεί τα πρωτοφανή γεγονότα, στη Θεσσαλονίκη, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, που προκάλεσαν τη ματαίωση της παρέλασης, αλλά και την «έκρηξη» του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, που έγινε και εκείνος δέκτης των αποδοκιμασιών, των συγκεντρωμένων.

Οι ανερμάτιστες κινήσεις του πρωθυπουργού, προπάντων όμως η ταπεινωτική μεταχείριση του από τους Ευρωπαίους ηγέτες, προκάλεσαν την έκρηξη στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, που ήδη «έβραζε». Ενδεικτική του κλίματος, ήταν η δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, «άγρια χαράματα», εν πτήσει, από τις Κάνες-όπου είχε συνοδεύσει τον πρωθυπουργό-με την οποία ο αντιπρόεδρος εξήγγειλε τη ματαίωση του δημοψηφίσματος, στο οποίο όμως επέμενε ο πρωθυπουργός. Τα όσα ακολούθησαν, έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους, μέχρι και σήμερα, στο νεότευκτο σχήμα του ΚΙΝΑΛ, όπου η συνύπαρξη των άλλοτε συνδιεκδικητών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου και Γιώργου Παπανδρέου, είναι, τουλάχιστον, προβληματική. Δεν ήταν άλλωστε και πολύ συνηθισμένα, όσα έγιναν.

Ο πρωθυπουργός, σε μια ύστατη κίνηση διαφυγής, να ζητά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και οι βουλευτές της πλειοψηφίας να αντιδρούν, συνδέοντας την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, με την παραίτηση του πρωθυπουργού! Το ακόμη πιο εντυπωσιακό, που προκάλεσε δυσαρέσκεια και σε στενούς του συνεργάτες (Χάρης Καστανίδης) , είναι πως ο πρωθυπουργός υπέκυψε στον εκβιασμό των βουλευτών του και προανήγγειλε την αποχώρηση του από την πρωθυπουργία, κλείνοντας τη σχετική συζήτηση, στη Βουλή.

Έτσι, μας προέκυψε η κυβέρνηση Παπαδήμου, που επισημοποίησε και τη μνημονιακή στροφή του Αντώνη Σαμαρά…