Φίλες και φίλοι,
Είκοσι Ιουλίου, μία ημέρα ιστορικής μνήμης για την Κύπρο και την Ελλάδα. Για αυτό το λόγο μου παρέχεται η δυνατότητα για μια ακόμη φορά να αναφερθώ στα δραματικά γεγονότα της Κύπρου το 1974. Να θυμήσω κάτω από ποιες συνθήκες αγωνίζονταν οι Έλληνες οπλίτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και της Εθνοφρουράς στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν τους Τούρκους εισβολείς.
Δεν ξεχνώ τον όρκο και την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου, όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, από την μπαρουτοκαπνισμένη Κύπρο τον Οκτώβριο του 1974 λαβωμένος, αλλά ζωντανός ότι, όσο θα είμαι στην ζωή και μπορώ – θα τιμώ και θα μνημονεύω – τις μαρτυρικές στιγμές, ώρες, ημέρες και νύχτες που βιώσαμε στις πολεμικές επιχειρήσεις μαχόμενοι αποκρούοντας τις λυσσαλέες επιθέσεις του εχθρού στο πεδίο των μαχών, σώμα προς σώμα. Θα τιμώ και θα μνημονεύω την απώλεια ανθρώπινων ψυχών, Αξιωματικών, οπλιτών και εθελοντών πολιτών που με γενναιότητα, με ηρωισμό, με αυτοθυσία και με περίσσια αποφασιστικότητα, προέβαλαν τα στήθη τους πολεμώντας, εναντίον ενός βαρβάρου και βρώμικου εχθρού – εισβολέα – εμποδίζοντας την ολοκληρωτική επεκτατική τάση που είχαν και έχουν για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Αμύνθηκαν θαρραλέα προκειμένου να διατηρήσουν την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και την ελευθερία των Κυπρίων και Ελλήνων πολιτών του μαρτυρικού νησιού. Όπως προανέφερα οι συνθήκες ήταν άθλιες και τραγικές. Έπρεπε να συγκρουστούμε με έναν πολυάριθμο στρατό, εφοδιασμένο με σύγχρονα, οπλικά συστήματα, για την εποχή εκείνη, και με Αεροπορική κάλυψη, σε αντίθεση με εμάς που χρησιμοποιούσαμε παλαιό οπλισμό και χωρίς αεροπορική κάλυψη, μόνοι, αβοήθητοι και κυρίως προδομένοι.
Με την λήξη του πολέμου, οι Τούρκοι κατακτητές με την ανοχή των μηχανισμών των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, αφού είχαν καταλάβει το 36% του εδάφους της Κύπρου, χωρίς να ερωτηθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες Κύπρος και Ελλάδα, ίδρυσαν παράνομα το σημερινό ψευδοκράτος. Η Κύπρος 48 χρόνια τώρα ζει και αναπνέει, κάτω από τον ζυγό και την μπότα της Τουρκίας. Οι συζητήσεις, οι διαβουλεύσεις και οι διαπραγματεύσεις σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, απέβησαν αναποτελεσματικές.
Οι μεγάλες δυνάμεις, Η.Π.Α., Ρωσία, Αγγλία κ.λπ., το περιβόητο ΝΑΤΟ, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν συνεργάστηκαν ποτέ, ως όφειλαν τόσα χρόνια τώρα, με την Κύπρο και την Ελλάδα, προς εξεύρεση ορθολογικής λύσης, να πράξουν το αυτονόητο. Να κηρύξουν ομόφωνα την Κύπρο αυτοτελές και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ Κράτος.
Οι αποφάσεις που λαμβάνονταν και λαμβάνονται ακόμα, και σήμερα που η Τουρκία απειλεί ανοιχτά την Κύπρο, την Ελλάδα και την Μεσόγειο, είναι πάντα εις βάρος μας. Οι πιέσεις που ασκούνται για συμμόρφωσή της με τους Διεθνείς Κανόνες, τα ηχηρά ραπίσματα και τα ισχυρά χαστούκια που τάχα δέχεται, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, είναι στάχτη στα μάτια και χάδια στην πλάτη της.
Για να καταλάβει η Τουρκία και ο Ερντογάν, τι εστί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, χρειάζεται ένα ισχυρό ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΜΑ. Αν οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ, ήθελαν να συμβάλλουν στην ομαλοποίηση της περιοχής, θα έπρεπε να είχαν λάβει προ ετών ΑΜΕΣΑ και δραστικά μέτρα με ορίζοντα και στόχο πάντα την ΕΙΡΗΝΗ. Δεν το πράξανε, και τώρα, η συνέχεια θα είναι πιο δραματική και ίσως μη αναστρέψιμη, οι δε ευθύνες τους τεράστιες. Τα λάθη τους ήδη τα έχει πληρώσει ο Κυπριακός και ο Ελληνικός λαός, με αίμα. Να σταματήσουν επιτέλους να μας εμπαίζουν, να τερματίσει η πάγια τακτική της εύνοιας της Τουρκίας. Αν κι αυτό το βλέπω πολύ δύσκολο γιατί επειδή όμως γνωρίζουμε, από το παρελθόν, τον τρόπο λειτουργίας τους και τον ρόλο που έπαιζαν και εξακολουθούν να παίζουν οι ανωτέρω, αποφασίζουν πάντα κατά το δοκούν. Αιτιολογώντας το αυτό θα σας αναφέρω ένα πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Στα τέλη Φλεβάρη έτους 2022, η Ρωσία εισέβαλε βίαια στην Ουκρανία – καταδικαστέα πράξη – Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας δυστυχώς και την χώρα μας, κινητοποίησαν τους πάντες και τα πάντα προσφέροντας πάσα βοήθεια στους πληγέντες Ουκρανούς – καλά πράξανε κατά την προσωπική μου άποψη – δεν είδα όμως κάτι παρόμοιο να είχαν πράξει και το 1974, με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, γιατί;
Η απάντηση Φίλες και φίλοι αναγνώστες, στο ερώτημα είναι γνωστή και απλή δεν το πράξανε – το τονίζουν αυτό – γιατί υπεύθυνοι για το πραξικόπημα και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ήταν οι ίδιοι, σε συνεργασία με την Χούντα των Αθηνών.
Θεωρώ πως έφθασε η ώρα, έστω και με καθυστέρηση μισού αιώνα περίπου, να επανορθώσουν τα εσκεμμένα λάθη τους και να αποδώσουν δικαιοσύνη ως προς το πολιτικοδιπλωματικό σκέλος τουλάχιστον, γιατί στο ανθρωπιστικό απέτυχαν οικτρά. Το έγκλημα στο νησί διεπράχθη, τα αποτελέσματα γνωστά. Αιματοκύλησαν την Κύπρο, σκόρπισαν τον πανικό και τον θάνατο, φέρανε το χάος και την καταστροφή, και το κυριότερο χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, σκοτώθηκαν εικοσάχρονα παλικάρια.
Αυτές τις χαμένες ζωές των παλικαριών, που είχα την τιμή να πολεμήσω μαζί τους, εναντίον των Τούρκων, δεν τις ξεχνώ και έχω χρέος να τους μνημονεύω και να τους τιμώ, ως ελάχιστο φόρο τιμής για την προσφορά τους προς την Πατρίδα.
Αδέλφια, Συμπολεμιστές ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ, γράψατε ιστορία, πέσατε ΗΡΩΪΚΑ μαχόμενοι για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Πατρίδας.
Κλείνοντας, επειδή είχα την τύχη – ατυχία να ζήσω τον πόλεμο, και γνωρίζοντας καλά τις συνέπειές του, όπως και τότε έτσι και τώρα εκφράζω την ίδια ευχή. ΠΟΤΕ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, σε όλη την ανθρωπότητα.
Ευχαριστώ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΝΙΚ. ΦΟΥΝΤΑΣ
(Τραυματίας Οπλίτης ΕΛ. ΔΥ.Κ. 1974)
