Δημοκρατική παράταξη

Δεν είναι, ασφαλώς, οι πιο κατάλληλοι, να μιλήσουν για την ιστορία της Δημοκρατικής-Προοδευτικής παράταξης, ειδικότερα δε για το ΠΑΣΟΚ- ως μέρος αυτής της μακράς διαδρομής- όσοι στάθηκαν απέναντι και πολέμησαν λυσσαλέα τον Ανδρέα Παπανδρέου.

 Μικρή βλέπετε η κοινωνία μας και γνωριζόμαστε όλοι. Γι` αυτό και αποτελεί πρόκληση, να αναδεικνύουν τον πατριωτικό χαρακτήρα, ως ιδρυτικό-συστατικό στοιχείο του Κινήματος, εκείνοι που λοιδορούσαν τον ηγέτη και τα στελέχη του, γι` αυτήν ακριβώς την εμμονή! Απ` την άλλη, όμως, όσοι φιλοδοξούν να συμμετάσχουν στην πορεία ανασυγκρότησης του χώρου, θα πρέπει να είναι πιο σεμνοί και να δείχνουν στοιχειώδη σεβασμό. Φράσεις όπως «μου προκάλεσε ανατριχίλα, η αναφορά στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ», δείχνουν ότι ορισμένοι όψιμοι «σώγαμπροι» (σ.σ. σαφώς εξαιρείται απ` αυτή την αναφορά ο Σταύρος Θεοδωράκης, που «ενηλικιώθηκε» με το ΠΑΣΟΚ), δεν αντιλαμβάνονται καν, ούτε που θέλουν να ενταχθούν, ούτε καν γιατί μιλούν. Αλήθεια, αν η λέξη «πατριωτισμός» προκαλεί ανατριχίλα σε κάποιους, τι είναι εκείνο που τους ενθουσιάζει και κινητροδοτεί; Επί της ουσίας τώρα: Το ΠΑΣΟΚ, ασφαλώς και ανέδειξε το στοιχείο του Πατριωτισμού, με την έννοια της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, σε συστατικό στοιχείο της ύπαρξης του, όπως ανάγλυφα αποτυπώνεται, στην Ιδρυτική Διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη Αυτός δε ο θεμελιώδης άξονας, δεν έχει αναιρεθεί ποτέ, ούτε από τους διαδόχους του Ανδρέα Παπανδρέου, στην ηγεσία του Κινήματος. Όπως δεν έχουν αναιρεθεί και οι υπόλοιποι θεμελιώδεις άξονες, που κατέστησαν ιστορικά αναγκαία, την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Να μας συγχωρούν δε οι διάφοροι νεωτεριστές, αλλά  δε γνωρίζουμε κανένα κόμμα, τουλάχιστον στην Ευρώπη, που να μη στηρίζεται σε διαχρονικούς άξονες αναφοράς, που συγκροτούν την ιδεολογική του ταυτότητα, τη θέση του στην πολιτική γεωγραφία, που δικαιώνουν την ίδια την ύπαρξη του. Προφανώς, οι θέσεις, οι αντιλήψεις, τα προγράμματα, προσαρμόζονται αναπόφευκτα, στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και αυτή η διαρκής προσαρμογή και επανεξέταση,  χαρακτήρισε όλη τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον μέχρι το 1996.

 Όμως, όπως θα έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης, δε μπορεί να γκρεμίσει τις «δοκούς», στις οποίες στηρίζονται τα θεμέλια του, γιατί θα καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα. Η πορεία της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, τα τελευταία χρόνια, θα πρέπει να είναι εξόχως διδακτική. Όπως και η ιστορία κομμάτων-σούπερ μάρκετ, που εξαφανίστηκαν, ακριβώς γιατί δεν είχαν στέρεα θεμέλια, δηλαδή ιδεολογικό και πολιτικό έρμα.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ