Δρόμος γεμάτος «νάρκες»

Το επόμενο διάστημα, απ` ότι φαίνεται, θα είναι καθοριστικό για τη χώρα μας. Η εξέλιξη του προσφυγικού, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αλλά και η έναρξη της διαδικασίας ελάφρυνσης του χρέους, συνιστούν προκλήσεις και εμπεριέχουν ευκαιρίες, αλλά, ταυτόχρονα, εγκυμονούν κινδύνους. Ο δρόμος μόνο «ανθόσπαρτος» δε θα είναι. Αντίθετα, είναι διάσπαρτος  με «νάρκες» που θα πρέπει να «εξουδετερωθούν» προκειμένου να διατηρήσουμε τις ελπίδες, να βγούμε στο «ξέφωτο».  Σε ότι αφορά, ειδικότερα, το προσφυγικό, η εμπλοκή της Τουρκίας, με τον αναβαθμισμένο ρόλο της, εξελίσσεται σ` ένα αυτοτελές πρόβλημα, για τη χώρα μας, εξαιτίας των πάγιων «αναθεωρητικών» διεκδικήσεων της, που προβάλλει, πλέον, με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο, εκμεταλλευόμενη και τον πανικό, αλλά και τα διαλυτικά φαινόμενα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι αμφίβολη ακόμη και η εφαρμογή της συμφωνίας, για την επανεισδοχή, στη γειτονική χώρα, των «παράτυπων» μεταναστών, αλλά και αριθμού προσφύγων. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ανάλογη συμφωνία υφίσταται, σε διμερές επίπεδο, από το 2010, αλλά έχει «μείνει στα χαρτιά». Πέραν αυτών, δεν είναι αμελητέες οι πρακτικές, αλλά και νομικές δυσχέρειες που προκύπτουν και ήδη επισημαίνονται, από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ως προς τη συμβατότητα της προωθούμενης λύσης, με το Διεθνές Δίκαιο. Αλλά και σε πρακτικό επίπεδο, αμφισβητείται η αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου μέτρου, ακόμη και αν επιδειχθεί προθυμία από την Άγκυρα, αυτή τη φορά, για την υλοποίηση του. Κατ` αρχήν είναι εξαιρετικά δύσκολη η επίτευξη του διαχωρισμού, σε πολύ περιορισμένα χρονικά περιθώρια, μεταξύ μεταναστών και προσφύγων. Αλλά και αν όλα εξελιχθούν ομαλά, ως προς τη διαδικασία επανεισδοχής, μικρό θα είναι το όφελος, όπως επισημαίνουν οι γνώστες του προβλήματος, εάν δεν προβλεφθεί-και καταστεί δυνατή-η απ` ευθείας επανεγκατάσταση, όσων δικαιούνται  παροχή ασύλου, από την Τουρκία, στην ευρωπαϊκή χώρα της επιλογής τους, στο πλαίσιο, βέβαια, της αναλογικής κατανομής που, υποτίθεται, ισχύει ακόμη.  Όλα αυτά δε, στο ασφυκτικό πλαίσιο, που έχει δημιουργηθεί από το κλείσιμο συνόρων, στο οποίο προσχωρούν και άλλες χώρες, παρά την κατακραυγή, όπως, μόλις προχθές,  η Σλοβενία. Στην πράξη, πλέον, ο λεγόμενος «βαλκανικός διάδρομος» είναι κλειστός, με ότι τούτο σημαίνει και για τη συνολική λύση, κυρίως δε για την αποσυμφόρηση της χώρας μας.