Πέμπτη 09/06/2016 – 16:21
Ευτυχώς που, στην κυβέρνηση, αντιλήφθηκαν γρήγορα, τη γκάφα περί δημοψηφίσματος, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση και έσπευσαν να τα «μαζέψουν». Χρειάζεται, πάντως, αυξημένη προσοχή, γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος, η Αναθεωρητική διαδικασία, να χρησιμοποιηθεί ως «εργαλείο» για την επαναφορά αυταρχικών αντιλήψεων, ή, ακόμη περισσότερο, για την ενσωμάτωση και αναπαραγωγή, της μνημονιακής-αγοραία νεοφιλελεύθερης λογικής, που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, στη χώρα μας. Η «Συνταγματοποίηση» του Μνημονίου, άλλωστε, αποτελεί «ευσεβή πόθο» των εμπνευστών και εγχώριων υποστηρικτών του, ώστε οι μνημονιακές ρυθμίσεις, να αποκτήσουν διαχρονική, θεσμική ισχύ και διάρκεια. Στην προσπάθεια αυτή, η επανεξέταση του κεφαλαίου, που αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μοιάζει να αποτελεί «το τυρί» για να πέσουν στη «φάκα», για όσους αντιμετωπίζουν το Σύνταγμα ως ουδέτερο κείμενο. Αν, επί παραδείγματι, διαβάσει κανείς, την (νομοτεχνικά καταστρωμένη) πρόταση της αυτόκλητης «ομάδας εργασίας», υπό τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο (εκ των πρωταγωνιστών στο εγχείρημα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς) διαπιστώνει, τουλάχιστον με έκπληξη, την τάση ενός «Συνταγματικού Θερμιδώρ», με αιχμή τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, τις οποίες επαναφέρει στο στάτους του 1975, η και περαιτέρω αυξημένες. Προκαλεί, μάλιστα, εντύπωση η, προφανώς όχι τυχαία, προσπάθεια κάμψης της «κοινοβουλευτικής αρχής», περαιτέρω, δηλαδή, αποδυνάμωσης του Κοινοβουλίου, που παραπέμπει ευθέως, σε πολιτειακή μορφή «Προεδρικής» και όχι, της ισχύουσας, Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δικαίωμα αναπομπής νόμου, από τον Πρόεδρο, δεν ασκείται προς τη Βουλή, αλλά προς το Ανώτατο Δικαστήριο, που προτείνεται να συσταθεί. Ομολογείται, μάλιστα, ευθέως, η πρόθεση αυτή, με την αναφορά, στο εισηγητικό κείμενο, στην ανάγκη «να μετατεθεί «το κέντρο βάρους της νομοθέτησης, από τη Βουλή στην κυβέρνηση», με διοικητικές-κανονιστικές πράξεις, «προς αποτροπή της ακυβερνησίας». Είναι και άλλες προτάσεις, που δείχνουν την προσπάθεια διολίσθησης προς «Προεδρική» μορφή του πολιτεύματος, όπως η πρόβλεψη για μονοεδρικές περιφέρειες ή το απόλυτο ασυμβίβαστο υπουργού-βουλευτή. Ακρως αποκαλυπτική, όμως, της συνολικής αντίληψης των συγγραφέων, είναι η περιεχόμενη στην πρόταση, διάταξη του άρθρου 19, για την άσκηση του συνδικαλισμού, που, μεταξύ άλλων, επαναφέρει το λοκ-άουτ (ανταπεργία), αλλά και προβλέπει δρακόντειους περιορισμούς, στο δικαίωμα απεργίας, όχι μόνο στρατιωτικών και δικαστικών, αλλά και του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων! Αν απορείτε, σας ενημερώνουμε ότι επίλεκτο μέλος της «ομάδας εργασίας» είναι ο Στέφανος Μάνος…..
Πηγή:
