Να αλλάξουμε

Να που το αλήστου μνήμης  σύνθημα του Γιώργου Παπανδρέου «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», βρίσκει την ιδανική του έκφραση, στα ζητούμενα της «επόμενης μέρας», μετά την τραγωδία.

 Όπως τονίζαμε και στο χθεσινό μας φύλλο, τα πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα, με τη συχνότητα που εκδηλώνονται και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν, μας προειδοποιούν ότι δε μπορούμε να συνεχίσουμε, επιδεικνύοντας την ίδια αμεριμνησία, στους όρους της ζωής μας, πέρα από την αυτονόητη αναζήτηση και απονομή ευθυνών. Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες για το πώς, η έλλειψη οποιασδήποτε χωροταξικής διευθέτησης, που να ανταποκρίνεται στα στοιχειώδη χαρακτηριστικά ενός οργανωμένου οικιστικού συνόλου, μετατράπηκε σε «παγίδα θανάτου», σύμφωνα και με τη διατύπωση του καθηγητή Ευθύμιου Λέκκα προκαλούν σοκ, όταν συνοδεύονται από τη διαπίστωση, ότι ανάλογα έχουν, τρόπος του λέγειν, δομηθεί και πολλές άλλες περιοχές, στην περίμετρο του Λεκανοπεδίου. Δυστυχώς, η ανάγκη επέκτασης της δόμησης, πέραν του, υπερκορεσμένου πλέον,  περιαστικού περιβάλλοντος της πρωτεύουσας, σε περιοχές «παρθένες» μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, έγινε χωρίς κανένα προγραμματισμό και στοιχειώδεις κανόνες δόμησης, στη λογική που περιγράφει ο καθηγητής και πρώην βουλευτής Κώστας Καρτάλης, σε χθεσινό του άρθρο, στα ΝΕΑ: «Συχνά η επέκταση ενισχύθηκε από την αντίληψη ότι είναι προτιμότερο να τακτοποιήσεις μία αυθαίρετη κατασκευή, παρά να την εξαλείψεις». Γι` αυτό και: «Πρώτη προτεραιότητα πρέπει πάντα να είναι η πρόληψη. Από τη διαμόρφωση χωρικών και πολεοδομικών σχεδίων, με γνώμονα την τρωτότητα μιας περιοχής σε φυσικές καταστροφές, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα, αλλά και όπως εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί και στο μέλλον, λόγω και της κλιματικής αλλαγής, στον επανασχεδιασμό του τοπικού οδικού δικτύου και των ελεύθερων χώρων σε κάθε περιοχή χωριστά, στην έγκαιρη απομάκρυνση καύσιμης ύλης από την περιοχή, ιδίως σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας».

 Παραθέτει και άλλα ο καθηγητής, που έχει και εμπειρία από την άσκηση κρατικής εξουσίας, στην κρίσιμη περίοδο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως την αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων, αλλά και σχετικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αλλά και την ανάγκη αποσαφήνισης αρμοδιοτήτων και ρόλων, ώστε να σταματήσουν τα τριτοκοσμικά φαινόμενα επικαλύψεων και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, ακόμη και πάνω από τα ερείπια και τις ανθρώπινες σορούς. Ενδιαφέρεται όμως κανείς, για όλα αυτά ή το μόνο που ενδιαφέρει, μερικούς, είναι να πέσει η κυβέρνηση;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ