Να πέσει ο Τσίπρας

Θα θυμάστε τις «χαρές και πανηγύρια», που προκάλεσε η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση, πριν δύο και κάτι χρόνια, σε σχολιαστές και «παράγοντες» του δημόσιου βίου, εκτός των κομματικών τειχών, αλλά και εκτός του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου.

Το σκεπτικό όλων αυτών των «πεφωτισμένων»  ήταν πως η εκλογική νίκη του νυν προέδρου της ΝΔ, σηματοδοτούσε μια «στροφή» της κεντροδεξιάς παράταξης, προς ότι οι ίδιοι, με εξόχως ασαφή τρόπο, προσδιορίζουν ως ένα πρόγραμμα «εκσυγχρονισμού» και μεταρρυθμίσεων». Στην πορεία, μάλιστα, υιοθετούσαν μια στάση, ολοένα και πιο ενεργού στήριξης, της «σύγχρονης» ηγεσίας, συνδέοντας τη στήριξη τους αυτή, με την προσδοκία «ρήξεων» του νέου προέδρου, στο εσωτερικό της παράταξης του, με το κομματικό κατεστημένο και τις παραδοσιακές εκφάνσεις της αποκαλούμενης «λαϊκής δεξιάς». Οίκοθεν νοείται, πως, υπό τη νέα ηγεσία, ακροδεξιές τάσεις και αντιλήψεις θα ήταν εξ ορισμού εξοβελιστέες. Σ` αυτό, λοιπόν, το ρητά διατυπωμένο σχέδιο δήλωναν τη συστράτευση τους, οι «εισοδιστές» της κεντροδεξιάς παράταξης. Εκτιμούσαμε, εν τη αφελεία μας, ότι οι επιμέρους διαψεύσεις ή και ματαιώσεις αυτών των προσδοκιών (τα παραδείγματα αφθονούν, από το πεδίο της καταστολής, έως τις επιλογές στη συγκρότηση του κόμματος), αξιολογούνταν κριτικά και κάποια στιγμή, θα οδηγούσαν σε ανοιχτή διαφοροποίηση. Ώσπου ήρθε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, το θέμα των Σκοπίων, όπου καταδείχθηκε  ότι δεν επρόκειτο για επιμέρους παρεκκλίσεις, αλλά για συνειδητή, στρατηγική επιλογή. Μαζί ήρθαν και τα «αποκαλυπτήρια», για κάποιους, τουλάχιστον, από τους προαναφερθέντες «πεφωτισμένους». Με κυνισμό που, ομολογούμε,  μας ξεπερνά, δικαιολόγησαν την πλήρη ταύτιση του κ. Μητσοτάκη, με ότι οι ίδιοι, δήλωναν ότι αποστρέφονται και πολεμούν, με το εκπληκτικό επιχείρημα, ότι, αφού αυτή είναι η ΝΔ και σε αυτό τον κόσμο απευθύνεται και συμπεριλαμβάνει, τότε καλώς και ο πρόεδρος της, συντάσσεται με τις πιο ακραίες και αναχρονιστικές δυνάμεις του χώρου! Άραγε, με το ίδιο σκεπτικό, θα  «χειροκροτήσουν» και τυχόν συμμετοχή  του στρατηγού Φράγκου στα ψηφοδέλτια της ΝΔ;

Αλλά τότε προς τι η τόση «φασαρία»; Τι χειρότερο θα συνέβαινε, αν (επαν) εκλεγόταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που δεν είναι δα και τόσο ακραίος; Άραγε, ο κος. Μητσοτάκης, με ότι ισχυριζόταν ότι εκπροσωπούσε, αποτελούσε το βολικό «άλλοθι», για να εκφράσουν τα πραγματικά τους πιστεύω ή στο στόχο να «πέσει ο Τσίπρας», συμμαχούμε και με το διάβολο;