Υποτίθεται πως προχθές «πήραμε ανάσα» ολίγων ημερών, έως την 6η Μαρτίου. Αίφνης όμως «πιαστήκαμε ξανά στον ύπνο», αφού η Αυστρία από τη μια και η Τουρκία από την άλλη, τίναξαν τις αποφάσεις στον αέρα και τώρα τρέχουμε να φτιάξουμε νέα «στρατόπεδα προσφύγων», αφού όπως εκτιμήθηκε στην κυβερνητική σύσκεψη «αντέχουμε να φιλοξενήσουμε» έως 50 χιλ. ανθρώπους (τόσοι θα είναι μέχρι την άλλη εβδομάδα!).
Έτσι είναι τα πράγματα ή για μια ακόμη δεν λέγεται η αλήθεια για να συγκαλυφθούν πολιτικές ευθύνες;
Η Αυστρία λένε παραβιάζει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Μάλλον όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο δεν διάβασαν τι συμφωνήθηκε, μ’ εμάς παρόντες. Στα συμπεράσματα της Συνόδου, αναφέρεται ρητά πως «η συνεχής μη ομαλή μεταναστευτική ροή πάνω στο βαλκανικό διάδρομο παραμένει παράγοντας βαθιάς ανησυχίας που απαιτεί επιπλέον δράση και τερματισμό της προσέγγισης ανεξέλεγκτης διάβασης». Τι διαφορετικό κάνει η Αυστρία από αυτό που αποφασίστηκε;
Και αφού μιλάμε για την Αυστρία, ποιοί και πως κυβερνούν την Αυστρία; Η Αυστρία ήταν πάντοτε και είναι σήμερα ο “οικονομικός πρόξενος” της γερμανικής πολιτικής στα Βαλκάνια (βλέπε τραπεζικός τομέας). Ουδέποτε ανέλαβε την όποια πρωτοβουλία χωρίς, έστω και παρασκηνιακά, να της έχει ανάψει το πράσινο φως η Γερμανία. Στη κυβέρνηση βρίσκεται με τις ευλογίες της, μια δικομματική συγκυβέρνηση των λεγόμενων δυνάμεων του “δημοκρατικού ευρωπαϊκού τόξου”, η οποία και ανέλαβε να συγκαλέσει τη «Διάσκεψη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων» χωρίς εμάς, αφού ως γνωστό εμείς δεν ανήκουμε στα Βαλκάνια διότι «Μένουμε Ευρώπη»… Τώρα θα μου πείτε είναι η Βουλγαρία στα Δυτικά Βαλκάνια; Όχι, αλλά είναι στον άξονα της Γερμανίας και υπό ένταξη χώρα.
Άλλωστε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας Ντε Μεζιέρ, δήλωσε πως «Σε κάποια άλλα σύνορα» θα πρέπει να γίνει η προστασία της ζώνης Σένγκεν, αν τα μέτρα που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνεργασία με την Τουρκία δεν αποδώσουν εντός των επόμενων δύο εβδομάδων», προδιαγράφοντας το τι θα συμβεί. Όσοι δεν έχουμε «κοντή μνήμη», θυμόμαστε πως η Γερμανία ήταν που το περασμένο φθινόπωρο έθεσε “προσωρινά” εκτός ισχύος τη Συνθήκη Σένγκεν, επαναφέροντας τους ελέγχους στα σύνορά της με την Αυστρία.
Αυτή είναι η “ευρωπαϊκή ενότητα” που όλοι την επικαλούνται, αλλά την κάνουν πράξη ανάλογα με το συμφέρον τους. Αυτή είναι η Ε.Ε. «των πολιτιστικών αξιών, των δημοκρατικών κεκτημένων, του Διαφωτισμού και της αλληλεγγύης», που δεν ντρέπεται ν’ αλλάξει ακόμη και τη γεωγραφία της περιοχής προκειμένου να κάνει τη «δουλειά της». Η Ε.Ε. που προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα της Ευρωζώνης των διαφορετικών ταχυτήτων, δεν διστάζει να υψώσει φράχτες και τεχνητά σύνορα αφήνοντας ακόμη και μια χώρα μέλος της απ’ έξω, την πατρίδα μας. Ορισμένοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι «νοητοί φράχτες» που σήμερα κατασκευάζουν, μαζί με την αναβίωση των εντός της Ευρώπης εθνικισμών, είναι ότι χειρότερο που αύριο θα καταστεί μη ελεγχόμενο.
Και τώρα εμείς τι κάνουμε; Περιμένουμε άβουλοι το μοιραίο, δηλαδή τη «συμβίωση» μας με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους και εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, υπό τους ήχους των ξενοφοβικών φωνών μίσους της Χρυσής Αυγής που θα δυναμώσουν; Και όσοι πιστεύουν πως η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη θα αρκούν για την αντιμετώπιση της, μάλλον «κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου», όπως και η πρώτη υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής της τωρινής κυβέρνησης.
Έχει απόλυτο δίκιο η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία δήλωσε σήμερα πως «το γεγονός ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε και βρίσκεται στα ευρωπαϊκά σύνορα δεν σημαίνει ότι θα πληρώσει και ολόκληρο το λογαριασμό της προσφυγικής κρίσης». Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, αλλά δεν συνεπάγεται η ανάγνωση της και την αποδοχή πως είναι αναπότρεπτο να γίνουμε το «κλοτσοσκούφι» εταίρων και γειτόνων.
Το ζήτημα είναι αν ο πολιτικός κόσμος αντιλαμβάνεται αυτή τη σκληρή αλήθεια και το πόκερ των γεωπολιτικών αλλαγών που παίζεται σε βάρος μας, έστω και την υστάτη ώρα. Η πρόταση της κας Γεννηματά «για άμεση σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών» είναι ορθή και εκτιμώ πως σύντομα θα πραγματοποιηθεί. Το ερώτημα είναι όμως το αποτέλεσμα της. Γιατί και πριν από μερικούς μήνες πραγματοποιήθηκε για το ίδιο ζήτημα αντίστοιχη σύσκεψη και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.
Ο πολιτικός μας κόσμος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας, ότι ως χώρα έχουμε όπλα, θεσμικά και γεωπολιτικά. Αρκεί να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας και να αποφασίσουν με μια φωνή να τα χρησιμοποιήσουν. Δεν είναι δυνατόν «να κάνουν παιχνίδι τα Σκόπια» – μια ματιά στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αυτής της χώρας αποδεικνύει την ανύπαρκτη δυναμική της και την καθολική της εξάρτηση – και εμείς να απαξιωνόμαστε, δυστυχώς με τη δική μας θέληση.
Παναγιώτης Α. Κατσούλης
