Το «σκάνδαλο Κοσκωτά»

Καθώς είχαμε το προνόμιο ή την ατυχία, να βιώσουμε, σε επαγγελματική βάση, το γνωστό ως «σκάνδαλο Κοσκωτά», από πολύ κοντά  και από την αρχή ως το τέλος, καλό είναι να θυμίσουμε ορισμένα βασικά στοιχεία, για όσους αναζητούν συγκρίσεις με το σήμερα.

Κατ` αρχήν, ουδείς αμφισβήτησε, τότε, ότι αυτό που συνέβη με την Τράπεζα Κρήτης, συνιστούσε σκάνδαλο, έστω και αν τα οικονομικά μεγέθη, δεν είναι συγκρίσιμα. Τούτο είχε αποδεχθεί και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, να το συνομολογεί ευθέως, κατά τη σχετική ομιλία του, στη Βουλή, αναδεχόμενος την πολιτική ευθύνη, αφού αυτό εκδηλώθηκε επί της πρωθυπουργίας του. Είναι άλλης τάξεως ζήτημα, η πολιτική εκμετάλλευση ενός υπαρκτού σκανδάλου, για να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος ή και να αναδιαταχθούν οι πολιτικοί και κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί, όπως, εμμέσως έστω, έχει ομολογηθεί. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι στο θεσμικό πλαίσιο που, τότε, ίσχυε, δεν υπήρχε το καθεστώς των «προστατευόμενων μαρτύρων». Οι σωματοφύλακες του Κοσκωτά, που ανακλήθηκαν στη μνήμη, επ` ευκαιρία, κατέθεσαν τις γνωστές αστειότητες -για τις δεσμίδες χαρτονομισμάτων, που πήγαιναν συσκευασμένες σε κουτιά από πάμπερς- κατέθεσαν επώνυμα και χωρίς κουκούλα. Τα υπόλοιπα είναι σε όλους γνωστά.

Υπάρχει όμως και μια κρίσιμη πολιτική παράμετρος, που αποφεύγει να θίξει και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ότι, τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο στήσιμο της σκευωρίας-και των ψευδομαρτύρων-είχε η ηγεσία της ΝΔ, εκείνη την εποχή, χωρίς να υποτιμούμε και την ευθύνη της τότε ηγεσίας του Συνασπισμού. Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, ούτε να υπενθυμίσουμε ποιος ήταν, τότε, ο πρόεδρος της ΝΔ. Να υπενθυμίσουμε, μόνο, ότι οι πρακτικές, που ακολουθήθηκαν, από την τότε ηγεσία της ΝΔ, είχαν βρει αντίθετους, πολλά στελέχη της συντηρητικής παράταξης, αλλά και τον ίδιο τον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπως επιβεβαίωσε και ο πρώην υπουργός Γιάννης Βαρβιτσιώτης. Ο τελευταίος, στο προσφάτως εκδοθέν, αυτοβιογραφικό του βιβλίο, που καλύπτει την επίμαχη περίοδο, παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία, που πιστοποιούν, όχι μόνο την αντίθεση του ιδρυτή της κεντροδεξιάς παράταξης-ειδικά για την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου- αλλά και ότι αυτή είχε μεταφερθεί αρμοδίως, στον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Άραγε, επ` αυτών, η σημερινή ΝΔ, έστω παρεμπιπτόντως, έχει να πει κάτι; Η, μήπως, πρέπει να περιμένουμε το δεύτερο τόμο της αυτοβιογραφικής συνέντευξης, του αείμνηστου, πρώην πρωθυπουργού;