Είναι συνωμοσία;

Έχετε ακούσει το φοβερό επιχείρημα, ορισμένων τουλάχιστον εκ των αυτόκλητων συμπαραστατών του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ. Ότι, δηλαδή, πρόκειται για κάποιου είδους εμμονή ή «συνωμοσιολογία» ορισμένων «ψεκασμένων», με επικεφαλής, βέβαια, την κα. Γεωργαντά, που αναζητούν «ενεργούμενα», για την ολοκλήρωση του συνωμοτικού τους έργου, στο χώρο της Δικαιοσύνης, για να συντηρήσουν τη, ψευδές, προφανώς,  «αφήγημα» τους.

 Άλλος, φέρελπις της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, με περίσσια αυτοπεποίθηση, που του την ενισχύει, προφανώς, το θράσος της άγνοιας, αποφάνθηκε ότι όλα αυτά είναι, αυτονοήτως, «μπούρδες». Φαίνεται ότι στο διανοητικό σύμπαν του εν λόγω, οτιδήποτε ξεφεύγει από το αντιληπτικό του πεδίο, είναι, το λιγότερο, ακατανόητο και  στην πιο χύδην εκδοχή, ανοησία ή «μπούρδα». Προφανώς «μπούρδες» έλεγαν πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως η Βάσω Παπανδρέου, που κατέθεσαν ενόρκως, στη διάρκεια δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης, ότι κακώς ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, συμπεριέλαβε τις ΔΕΚΟ, στον υπολογισμό του ελλείμματος. Το ίδιο «μπούρδες» έλεγε και ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας, που κατέθεσε ακριβώς το ίδιο. Αλλά και οι ανώτατοι δικαστές, του Ε` Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, που, με την αναιρετική τους απόφαση, παρέπεμψαν εκ νέου την υπόθεση, στο Συμβούλιο Εφετών, ανατρέποντας ένα προς ένα, τα υπέρ του κ. Γεωργίου επιχειρήματα, κι αυτοί προφανώς είναι επηρεασμένοι από τις «φαντασιώσεις» της κ. Γεωργαντά.

 Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε τώρα και ο εισαγγελέας της έδρας, στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, για να χαλάσει τη βεβαιότητα του σχολιαστή μας. Βεβαίως, η υπόθεση δεν αφορά τη διαμόρφωση του ελλείμματος του 2009 και η τελική κρίση αναμένεται να διατυπωθεί σήμερα από τους δικαστές, όμως η πρόταση, κυρίως δε το σκεπτικό του εισαγγελέα, θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να προκαλέσουν «δεύτερες σκέψεις», από όσους βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα. Διότι, αυτά για τα οποία δικάζεται ο κος. Γεωργίου, αφ` ενός προσδιορίζουν μια ορισμένη αντίληψη, για την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, αφ` ετέρου έχουν, έμμεση έστω, σχέση με την πιο βαριά κατηγορία, σε σχέση με το έλλειμμα του 2009. Όπως, θα το επαναλάβουμε, η, στην πράξη, κατάργηση της συλλογικής λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ, την οποία στηλίτευσε ο εισαγγελέας, υπενθυμίζοντας το αυτονόητο: Ότι επρόκειτο για ευθεία παραβίαση του ιδρυτικού νόμου της Αρχής και μετατροπή της συλλογικής της λειτουργίας, σε «ενός ανδρός αρχή». Γιατί όμως;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ