Το είδαμε και αυτό. Δύο «αδελφά» κόμματα, το ημέτερο ΚΚΕ και το ομογάλακτο κυπριακό ΑΚΕΛ, ήρθαν σε δημόσια αντιπαράθεση για την επιθυμητή λύση του Κυπριακού προβλήματος. Αιτία ήταν η ξαφνική αλλαγή θέσης του ΚΚΕ, που, με απόφαση της Κεντρικής του Επιτροπής, τάσσεται υπέρ μιας «ανόθευτης», ενιαίας κρατικής δομής, της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο δε συμβαδίζει με τη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, που αποτελεί το κοινό σημείο αναφοράς, όλων των πολιτικών δυνάμεων της Μεγαλονήσου. Η δημόσια απάντηση του ΑΚΕΛ, πέρα από τους ασυνήθιστα αυστηρούς τόνους, προκαλεί εντύπωση και για το ότι εκφράζεται ενόχληση, για παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας! Το στοιχείο που προκαλεί πρόσθετο προβληματισμό, αν όχι και ανησυχία, είναι πως αυτή η απρόσμενη διαμάχη έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία, καθώς βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι λεγόμενες διακοινοτικές συνομιλίες, για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, σ’ ένα κλίμα πιέσεων, που θυμίζει τις μέρες του αλήστου μνήμης «σχεδίου Ανάν». Επί της ουσίας, δε θα διαφωνούσε κανείς, με επισημάνσεις, που περιέχονται στην τοποθέτηση του ΚΚΕ, όπως η αναφορά στις έξωθεν πιέσεις, που ενίοτε γίνονται ασφυκτικές, αλλά και στην αδιαλλαξία της τουρκοκυπριακής πλευράς, δηλαδή της Άγκυρας, καθώς και τη μεθοδευμένη, από τη δεκαετία του ’60, προσπάθεια δημιουργίας τουρκοκυπριακών θυλάκων. Από την άλλη, όμως, η θέση του ΚΚΕ θεωρείται ανεδαφική, καθώς η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, αποτελεί θέση, στην οποία είχε προσχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία, υπό το βάρος, βέβαια, των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής, με την υπογραφή του ίδιου του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (η λεγόμενη συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς, του 1977). Ανεξάρτητα από τις μετέπειτα απόπειρες ερμηνειών, κυρίως ως προς τη διζωνικότητα, δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας του νέου κράτους. Το κλίμα είναι επιβαρυμένο, όμως και στο εσωτερικό της Μεγαλονήσου, όπου, το λεγόμενο «απορριπτικό μέτωπο», από τα μικρότερα κόμματα, εκφράζει έντονη δυσπιστία, στους χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη, με τον οποίο, όμως, φαίνεται να συμπλέει το ΑΚΕΛ! Μη ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το τελευταίο, υπό την προηγούμενη ηγεσία του, είχε, αρχικά, ταχθεί υπέρ του «σχεδίου Ανάν, για να υπαναχωρήσει στη συνέχεια, υπό την πίεση της κομματικής του βάσης. Σε αυτό το κλίμα, μάλλον δεν εκπλήσσει η επιθετικότητα της Άγκυρας, που φτάνει ως το σημείο, να απειλεί με προσάρτηση των κατεχομένων…
Πηγή:
