Μετά την πτώση της χούντας, επικράτησε στο δημόσιο λόγο, η «αφήγηση των ηττημένων», ως η κυρίαρχη εκδοχή για τα γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας, που κατέληξαν στην κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Περάσαμε, έτσι, από την «ποίηση της ήττας», που είχε έντονο το στοιχείο της ενδοσκόπησης ή και της αυτοκριτικής, σε μια δοξαστική «ελεγεία» αυτοδικαίωσης, με όλα τα στοιχεία, της μονομέρειας και της υπεραπλούστευσης, που συνοδεύουν τέτοια εγχειρήματα. Τον τελευταίο καιρό, κάτω και από την καταλυτική εμπειρία της κρίσης, έχει αναπτυχθεί μια αντίστροφη, τρόπον τινά, μυθολογία, που επιχειρεί, με ανάλογα απλουστευτικό και αφοριστικό τρόπο, να ερμηνεύσει την κρίση, ως αποτέλεσμα του «στρεβλού» μοντέλου της Μεταπολίτευσης. Κατά το λαϊκό γνωμικό «τώρα που βρήκαμε παππά να θάψουμε πέντ` έξι», επιδιώκεται κατ` ουσία η αποδόμηση ολόκληρης της 40ετούς-και πλέον-περιόδου, ομαλής λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών. Να υπενθυμίσουμε, κατ` αρχήν, στους «αποδομητές», ότι η Ελλάδα, όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, υπέστη τις συνέπειες μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ξεκίνησε από την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Το ότι η χώρα μας πλήρωσε δυσανάλογο κόστος, δε σχετίζεται μόνο με- υπαρκτές- στρεβλώσεις ή παθογένειες, αλλά και με ατυχείς χειρισμούς ή επιλογές, σε πολιτικό επίπεδο, όπως, πια, γίνεται ορατό, όσο συμπληρώνεται το παζλ των γεγονότων.
Η «αναθεωρητική» φιλολογία, για την περίοδο που, ακόμη, διανύουμε, στηρίζεται και σε μια μυθολογημένη παρουσίαση των προσώπων, που κυριάρχησαν και διαμόρφωσαν εν πολλοίς, το «αφήγημα» της Μεταπολίτευσης. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τις «εκσυγχρονιστικές» προθέσεις, κάτι σαν πρόδρομος των σημερινών κυρίαρχων ιδεών προβάλλεται απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου, ως τον «διαφθορέα» της ελληνικής κοινωνίας, με το «λαϊκισμό» και τη «δημαγωγία» του. Όπως, όμως, υπενθύμισε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά το 1974, εφάρμοσε, με αρμόδιο υπουργό τον αείμνηστο Παναγή Παπαληγούρα, το μεγαλύτερο πρόγραμμα κρατικοποιήσεων, που κάλυψαν σε εύρος όλο το πεδίο της παραγωγικής δραστηριότητας. Από τις τράπεζες μέχρι την ενέργεια και τις συγκοινωνίες (επίγειες και εναέριες) μάλλον δεν έμειναν και πολλά πράγματα, για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, πως ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη δεκαετία του `80, εφάρμοσε δύο «σταθεροποιητικά» προγράμματα, δηλαδή προγράμματα λιτότητας για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ενώ και οι κυβερνήσεις της περιόδου 1974-81 εφάρμοσαν μια, μάλλον, επεκτατική πολιτική. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν…
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
Πηγή: http://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/282235-Mythologia-tes-Metapoliteyses ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
