Αυτή τη «λύση» θέλουν

Η, πέρα από κάθε όριο, πρόκληση της Τουρκίας στο «Οικόπεδο 3» της Κυπριακής ΑΟΖ, πέραν όλων των άλλων, δείχνει και πως εννοεί η Άγκυρα, τη «λύση» του αποκαλούμενου Κυπριακού προβλήματος.

Λέμε Άγκυρα, γιατί μόνο αφελείς ή εθελότυφλοι μπορεί να μη βλέπουν και να μην καταλαβαίνουν αυτό που είχε επισημάνει εύστοχα ο αείμνηστος Αναστάσης Πεπονής, σε σχετική συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής. Ότι δεν υπάρχει τουρκοκυπριακή κοινότητα, ως αυτόνομη και αυτεξούσια οντότητα, αλλά η Άγκυρα, ως εντολοδότης και πραγματικός φορέας εξουσίας. Άλλωστε, ακόμη και αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία, οι χθεσινές δηλώσεις του «υπουργού Ενέργειας» του ψευδοκράτους, κατέδειξαν την πλήρη ευθυγράμμιση και ταυτότητα απόψεων και μεθόδων. Μέχρι τώρα υπήρχε η αίσθηση, πως η Τουρκία, μέσω της υποτελούς τουρκοκυπριακής κοινότητας, χρησιμοποιούσε τις λεγόμενες «ενδοκυπριακές» συνομιλίες, ως εφαλτήριο ή πρόσχημα, για τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής, του Ιουλίου 1974. Πιστεύαμε μέχρι τώρα, ότι αυτό αφορούσε την παγίωση της τουρκικής επικυριαρχίας, στο κατεχόμενο, βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου. Μετά τα τελευταία γεγονότα, νομίζουμε ότι πρέπει να πάμε ένα «κλικ» πιο πέρα. Η Τουρκία, καθαρά πλέον, διεκδικεί το σύνολο του Κυπριακού χώρου, με ότι τούτο σημαίνει, πάντα, βέβαια, με «όχημα» την «αναβαθμισμένη» τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ήταν ξεκάθαρος επ` αυτού και ο «υπουργός» του ψευδοκράτους, με τη θρασεία απαίτηση του, για συνεκμετάλλευση, στο σύνολο του κυπριακού υπεδάφους, ενώ μέχρι τώρα η, εύλογη, αξίωση, αφορούσε τη δίκαιη κατανομή των πόρων, που θα προέρχονταν από τα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα. Απαίτηση που, σημειωτέον, έχει γίνει αποδεκτή από την ελληνοκυπριακή πλευρά, δηλαδή την επίσημη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών δυνάμεων.

 Προφανώς, αυτό δεν αρκεί στην Άγκυρα, που τα θέλει όλα. Αναρωτιέται, μετά ταύτα, κανείς, αν επιμένουν κάποιοι καλοπροαίρετοι ημέτεροι, σε μια λύση του λεγόμενου Κυπριακού προβλήματος, που να μην οδηγεί σε υποθήκευση και εν τοις πράγμασι «εξαΰλωση» της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως αυτόνομης κρατικής οντότητας, με διεθνή υπόσταση. Κάτι που θα είχε συμβεί, εδώ που τα λέμε, αν είχαν εισακουστεί οι «σώφρονες» που ζητούσαν αποδοχή του «σχεδίου Ανάν», οι ίδιοι που εγκαλούσαν ως και τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ως υπεύθυνο για το «ναυάγιο» των τελευταίων συνομιλιών, στο Κραν Μοντανά, γιατί δεν αξιοποίησε τη «διαλλακτικότητα» της άλλης πλευράς. Στερνή μου γνώση;