Η κρυφή γοητεία της ΝΔ

Το άρθρο-ρεπορτάζ του πρώην εκπροσώπου τύπου της ΔΗΜΑΡ, στην καινούργια εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου» (καλορίζικη) αποσαφηνίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, σε σχέση με το παρασκήνιο της Προεδρικής εκλογής (2014) και τη σύνδεση του με το σημερινό πολιτικό σκηνικό.

 Κατ` αρχήν, έστω και έμμεσα, αναγνωρίζεται ότι η «υποψηφιότητα Κουβέλη», ακόμη και αν είχε γίνει δεκτή, από τον πρώην πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, δε θα είχε καμιά πιθανότητα ευδοκίμησης, για τον απλούστατο λόγο, ότι δε συσπείρωνε καν την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Ακόμη κι αυτό να συνέβαινε, όμως, η συγκέντρωση της λεγόμενης Προεδρικής πλειοψηφίας  εξαρτιόταν απολύτως, από τους 21 ανεξάρτητους βουλευτές, η πλειονότητα των οποίων είχε κάνει έγκαιρα τις επιλογές της. Αποκαλύπτεται όμως και κάτι άλλο: Ότι η προβολή της «υποψηφιότητας Κουβέλη» δεν απέρρεε από θεσμικές ευαισθησίες, αλλά από τον αμιγώς πολιτικό στόχο, της διατήρησης στην εξουσία, της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Γι` αυτό, άλλωστε, όπως ομολογείται, η «μεταφορά» της πρότασης συνοδευόταν και από «προσφορές» (στο φορολογικό και το ασφαλιστικό, σύμφωνα με τη σχετική αφήγηση) για επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Επρόκειτο, άλλωστε, για διακαή πόθο της συγκεκριμένης ομάδας στελεχών, αφού εκφράζεται ανοιχτά η δυσφορία-αλλά και η έκπληξη-για την απόφαση του προέδρου, περί αποχώρησης από το κυβερνητικό σχήμα, μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Αποκρύπτεται, όμως, ότι η αποχώρηση κατέστη μονόδρομος, μετά τη, με συντριπτική πλειοψηφία, απόρριψη του κυβερνητικού «συμβιβαστικού» σχεδίου, για την επαναλειτουργία της επιχείρησης με 1.800 εργαζόμενους, κατά την κοινή συνεδρίαση Εκτελεστικής Επιτροπής και Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπως αποκάλυψε ο γνωστός δημοσιογράφος Παναγιώτης Παναγιώτου. Εν τέλει δε, ήταν το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ που, τον Οκτώβριο του 2014, αποφάσισε, με συντριπτική πλειοψηφία, την «πολιτική ανατροπή» της τότε κυβέρνησης, μέσω της Προεδρικής εκλογής.

 Το ηθικό ζήτημα, επομένως, αφορά την ομάδα εκείνη, που, αγνοώντας τις κομματικές αποφάσεις, επέμενε-και μετά το Συνέδριο-σε παρασκηνιακή δραστηριότητα για στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά. Μάλλον ήταν πιο ισχυρή, ακόμη και από το σοκ του κλεισίματος της ΕΡΤ, η «γοητεία» που ασκούσε σε κάποιους, Κεντροαριστερούς, η ιδέα της στρατηγικής-στην ουσία-συμμαχίας με τη συντηρητική παράταξη. Κάτι ανάλογο, άλλωστε, ισχύει και για τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ, της οποίας κάποιοι «κεντροαριστεροί» εμφανίζονται ως αυτόκλητοι υποβολείς,  επιδεικνύοντας «γενιτσαρικό» φανατισμό, σε τέτοιο σημείο, ώστε να απορούν, γιατί δε διέγραψε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη! Ας γραφτούν μέλη…