Απομόνωση των άκρων

Από το 2007, όταν ο Κώστας Καραμανλής διακήρυξε, ότι η «ΝΔ είναι απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες», κύλησε πολύ νερό στ` αυλάκι.

Η ίδια η ΝΔ, μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά, δυο χρόνια αργότερα, φάνηκε να μετακινείται, αγγίζοντας ότι ο προκάτοχος του, προσδιόριζε ως «άκρα και ακρότητες». Μετά από ένα «φωτεινό διάλειμμα», στη διάρκεια της βραχύβιας προεδρίας του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, τη στάση και τη γενικότερη γραμμή της ΝΔ διέκρινε ένας «μετεωρισμός» ανάμεσα στο μετριοπαθές προφίλ που είχε παρουσιάσει ο νέος πρόεδρος, στη διάρκεια της εσωκομματικής μάχης και των «στηριγμάτων» του, που τον ωθούσαν προς το σκληροπυρηνικό τμήμα που εξέφραζαν με χαρακτηριστικό τρόπο, ο πρώην πρωθυπουργός και τα εκ του ΛΑΟΣ προερχόμενα στελέχη. Το «εκκρεμές» για πολύ μεγάλο διάστημα, φάνηκε να «σταθεροποιείται» στο δεξιό άκρο του  φάσματος, με αποκορύφωμα τη στάση της ηγεσίας, στο θέμα των Σκοπίων.

Δεν ήταν μόνο η εμφανής αλλαγή θέσης, σε προσωπικό επίπεδο, του ίδιου του προέδρου του κόμματος, ούτε αυτή καθαυτή η άρνηση, ως προς τη Συμφωνία. Είναι, κυρίως, η προσχώρηση στις πιο ακραίες εκδοχές αυτής της αντίθεσης, που έφτανε ως το σημείο απόκλισης και από αυτή τη διακηρυγμένη θέση και στάση της κυβέρνησης Καραμανλή, που έχει καθιερωθεί ως «εθνική γραμμή». Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και στην κοινοβουλευτική διαδικασία, την περασμένη εβδομάδα, ακούστηκαν από ηγετικούς παράγοντες, απόψεις που μας επανέφεραν στη θέση του 1992, που απέκλειαν ακόμη και παράγωγα του όρου «Μακεδονία», ωσάν να μην είχε μεσολαβήσει τίποτε από τότε, κυρίως δε η ύπαρξη της «Ενδιάμεσης Συμφωνίας» του 1995, ως το «παραγωγικό» αποτέλεσμα του εμπάργκο, που ήταν, στην πράξη, το διεθνές συμβατικό πλαίσιο, που καθόριζε το πλαίσιο κανόνων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, στη διακρατική μας σχέση. Αυτή η παλινδρόμηση, σε συνδυασμό με το γενικότερο μετεωρισμό της ηγεσίας, άφησαν ορθάνοιχτο πεδίο, για την επικράτηση ενός ακραίου, διχαστικού λόγου, που έδειχνε σε κάποιες περιπτώσεις, να πλειοδοτεί ακόμη και έναντι της «Χρυσής Αυγής». Η «αποθέωση» του Αντώνη Σαμαρά, με μότο το «είστε πιο Σκοπιανοί από τους Σκοπιανούς», από μεγάλο μέρος βουλευτών, ήταν αρκούντως ενδεικτική. Αφήστε που κάποιοι θυμήθηκαν ως και τη «Βάρκιζα», άγνωστο για ποιο λόγο….

ΛΕΥΤ.  ΚΑΝΑΣ